"Belle en Beest";
kringmaaltijdtrilogie deel 1
Eerlijk gezegd, met zo’n weer zit ik liever in “casual
clothing” voor de kachel, en zeker op vrijdag.
Danny heeft voor mij “Desperate Housewives”
geprogrammeerd, zowat het enige wat ik volg op tv.
Mijn ouders zorgen , zoals gewoonlijk, voor Rebecca, al begin ik me
soms af te vragen wie voor wie zorgt. Na een kort afscheid zijn we
vertrekkenklaar.
We kunnen in het kielzog rijden van een voorganger, wat aan de amper
verlichte straat aan Kasteel Tudor geen luxe is. Hoezo, teveel licht in
België denk ik dan.
De bekende gezichten zijn een vertrouwd beeld geworden in de kring!
Dirk (lichtjes gehandicapt), Marc (altijd met fotoapparaat in de
aanslag), Didier (rondkijkend wie er al dan niet is), Geert
(jonggediende), Valere (oudgediende) en last but not least Bene(dict),
die meestal als laatste aankomt, al lijkt Stefaan Vergaerde ook iedere
keer mee te dingen naar deze titel.
De bekende gezichten, ja, maar dit jaar mis ik wel oa. Pierre en zijn
vrouw, die ook de voorbije jaren altijd van de partij waren, al kwamen
ze van Ieper, en de “kleine Neirinck”.
Het aperitief wordt genuttigd in de inkom van het kasteel, samen met
enkele voortreffelijke hapjes.
Na de toost op de Koning worden we uitgenodigd aan tafel. Zoals ieder
jaar willen Catherine en ik aan dezelfde tafel zitten, alleen nog toffe
tafelgenoten zoeken en de avond kan niet meer stuk. Een van de eerste
die de zaal binnenkomt nadat wij al een paar minuten aan onze stoel
staan is Geert, met een paar stappen van hem verwijderd, zijn partner
Heidi. Ik hoop de aandacht te trekken van die twee, of toch
één er van en “lonk” zoals dat al eens wordt
genoemd naar Geert. Een goede verstaander heeft maar een half woord
nodig en in dit geval geen dus. Geert en Heidi komen aan onze tafel te
zitten.
Buiten dwarrelen de vlokken sneeuw en is het koud. Helaas is dat ook zo
binnen. Het tocht aan alle kanten. Dat zijn de charmes van een niet
meer zo piep kasteel zeker !
De jongste van het gezelschap leest het menu voor, wat deze keer meer
lijkt op een stukje poëzie. Zou hij ook zo mooi een verslag van de
korpsmaaltijd schrijven, denk ik nu.
De gangen volgen elkaar op, de stemming is opperbest. De voorzitter
neemt het woord en deelt aan zijn kring een gepast cadeau uit. Voor
alle S’ers. Dat zal voor de één al wat
gemakkelijker gaan dan voor de andere. Niet iedereen is een open boek.
Ik denk met Didier mee. Danny (die soms als een “drogen
komiek” uit de hoek kan komen, krijgt een paar cartoonboeken. De
nagel op de kop. Geert krijgt bier, Marc kreeg een theorie T-shirt,
Dirk een ontmijning T-shirt, Benedict jenever.
Het eten was voortreffelijk. Er werden herinneringen opgevist aan onze
tafel…. Danny en Heidi hebben nog samen geslapen…. Danny
met 4 vrouwen op stap….Dronken toestanden op de Gentse
Feesten….
De wijn was voortreffelijk en het tochten al minder, of beter gezegd,
wij voelden het niet meer.
Na de mannen werden de vrouwen in de bloemetjes gezet. Het mag gezegd
worden dat het ieder jaar een minispeurtocht is om een gepast cadeau te
vinden. Dit jaar zijn we het zelfs in het buitenland gaan zoeken!
Kaarsen: niet te origineel; bad/doucheproducten: hetzelfde als
vorig jaar… Alle begrippen zoals te duur, de kitscherig, te
gewoon, te weinig… passeren de revue. Onze speurtocht gaat
verder: een pas geopende cadeauwinkeltje dan maar, tot opeens….
Perfect! We hebben het geschenk van de avond.
Inpakken, afpingelen, betalen en wegwezen. Ik hoorde geen opmerkingen.
Vinden ze het mooi of mag je een gegeven paard niet in de bek kijken ?
Toen de eersten vertrokken kwamen meer mensen bij elkaar te zitten voor
een laatste traktaat. De voorzitter zag dat het goed werd. Er werd
gezoend, afspraken gemaakt…. Afscheid genomen.
Naar huis gereden met een goed gevoel, dat de tijd snel is gegaan zal
wel aan de toffe bende gelegen hebben.
O ja, voor diegenen die er niet bij waren: jullie hadden
ongelijk….
En je vraagt je waarschijnlijk af hoe ik aan deze titel kwam…..
Anne Keirse (Echtg. Danny Steyaert, een echte schatbewaarder)
