"Een eigenzinnige
reflectie"; kringmaaltijdtrilogie deel 3
Als schimmen van een verloren gewaand Russisch keurkorps verwelkomden 2
rijen fiere populieren de gasten van kasteel Tudor. Ze torenden hoog
op, je zag ze nauwelijks vanuit de wagen, daar in ‘het
Veld’, in de donkere, sombere uitgeregende herfstnacht ten
zuidwesten van Brugge.
De jaarlijkse heildronk op de gezondheid van onze Vorst vond terug
plaats in het prachtige kader van de voormalige speeltuin van Ridder
Stanislas van Outryve d' Ydewalle en Cécile van der Renne de
Daelenbroeck.
Bij het binnenkomen werden we hartelijk begroet door onze
kringvoorzitter. Naast een charmante man &
‘medicaller’, ook een voortreffelijk schutter die door
menig collegae reservist wordt benijd.
De servicedress, de avondkledij, het was een tijdloos schouwspel.
Alleen was er dit jaar één grote afwezige. Er was geen
vertegenwoordiger (in uniform) van onze Marine. De redenen waren divers
en eenieder kon er wel eentje verzinnen. Toch was de meest gevatte
opmerking ‘dat er geen schepen konden varen tot aan het kasteel
en er zo toch niemand van de Marine aanwezig kon zijn’! En de
luchtcomponent dan?
Tijdens het aperitief was het gekeuvel gezellig, vriendschappelijk en
soms ook wetenschappelijk. Het was een orgie van prikkels die de jonge
sergeant stilaan in een nooit eerder ervaren trance brachten.
…De geluiden verdwenen naar de
achtergrond, de champagne kon de smaakpapillen niet meer verwonderen,
de tunnel vormde zich en slorpte zijn gedachten in zich op. Het
reservist zijn, een dilemma dat regelmatig in zijn gedagdroom
opspeelde. Wat vertegenwoordigden we nog als reservist? Het is een
dieper liggend gevoel waar menig reservemilitair heden ten dage mee
worstelt. Wie vertegenwoordigen we nog? Een politiek uitgespeelde
communautaire taalstrijd doet België nu al bijna anderhalf jaar
balanceren op …? België is België, niets nieuws onder
de zon. Of het virtueel failliet van de volledige Westerse wereld. Het
doorbreken van de scheiding der machten. Een lopend fraudedossier bij
de eenheid van affectatie…
LEVE DE KONING ! De sergeant schrok op. Leve de koning stamelde hij wat
in ‘reverb’. Hij nam een grote slok en zag dat zijn eega
goed aan de praat was. Blijkbaar was de 4 daagse van de Yzer het
hoofdthema van de gesprekken. Onze voorzitter had tijdens zijn speech
gerefereerd naar 90 jaar wapenstilstand. De Yzer en WO 1 zullen
historisch altijd met elkaar verbonden blijven. Als medicallers van
CMO17 zijn zowel onze kringvoorzitter als de jonge Sgt op deze 4 daagse
wandeltocht telkens als reservist actief.
Wanneer we ons naar de tafels begaven voor de maaltijd zag ik in mijn
ooghoek onze S3 zich wat hinkend verplaatsen.
De achillespees van elke reservistenvereniging is waarschijnlijk wel de
S3. Onze Dirk laat er direct 2 nieuwe steken waarbij de kans groot is
als addendum in de Ilias van Homerus te worden opgenomen.
Het leven is een eindeloze schakel van keuze’s maken. Zo ook de
tafel waar men plaats neemt. Er was een tochtige tafel, een
luidruchtige tafel, een serene tafel en de voorzitterstafel die al deze
elementen omvatte.
De jonge sergeant mocht als ‘benjamin’ van de kring het
menu op een luchtige toon aanbrengen. Enkele kernwoorden waren
‘Wasabi’, Extra Vièrge, Archiduc en chocolade.
Een klein moment van bezinning ging de maaltijd nog vooraf. Het was een
citaat uit een gedicht van Laurence Binyon, een Brits dichter die de
loopgraven van 1e WO had overleefd. Het volledige gedicht heet:
‘For the fallen’, maar de 4e strofe werd wereldberoemd
doordat hij wordt voorgelezen tijdens ‘The last post’ te
Ieper en te vinden is op vele memorials van de Commonwealth.
‘They shall grow not old, as we
that are left, grow old:
Age shall not weary them, nor the
years contemn.
At the going down of the sun and in
the morning
We will remember them.’
Het menu was uitgelezen, de wijnen deden hun ‘appellation’
alle eer aan.
Een kleine attentie voor de dames, een kleine attentie voor de heren,
het maakte de avond compleet. Ook mocht een dankwoordje vanwege de
voorzitter aan zijn bestuur niet ontbreken evenals de jaarlijkse foto.
De majestueuze trap van Tudor leent zich perfect voor de taak.
‘Foto Marc’ kwijt zich telkens secuur van deze opdracht.
Na de maaltijd werd er natuurlijk nagekeuveld. Enkele ‘tournee
generales’ en wat straffe reservistenverhalen onderhielden
moeiteloos de sfeer. Ook konden we onze nieuwe S5 feliciteren met het
opnemen van deze bestuursfunctie. Proficiat Geert !
En zo, met de broeksriem wat losser, de gedachten verzadigd, kabbelde
terug een geslaagde kringmaaltijd naar zijn einde. Een cliché
rijker? So what?!
Marc Leniere
Sergeant(R)
