Contouren

Algemene Statutaire Vergadering Kring BO 07 april 2018

Tien jaar geleden, tijdens een nieuwjaarsreceptie, maakte ik de vergelijking tussen reservisten en comic-striphelden. Twee groepen die een onopvallende dagelijkse job combineren met korte episodes van geüniformeerde dienst voor de natie. Eén van die groepen is natuurlijk fictie, terwijl de andere een (uitstervende) realiteit is. De boodschap in mijn verhaal lag niet in de bestaansreden van beide partijen, maar in het blootleggen van drijfveren die bij een eerste oogopslag niet zichtbaar zijn. Reservisten zijn mensen met 'diepe' gronden. Hoe verschillend we ook mogen voorkomen, er is een gemeenschappelijke drive die in ieder van ons aanwezig is. Daar zit de bindende kracht van onze vereniging. Een vereniging die we samen dragen. De algemene ledenvergadering vormt het forum voor inbreng van ieder lid die de schouders wil zetten onder de organisatie.

Dit jaar zijn er geen bestuursmandaten herverkiesbaar, wat toelaat om het protocolaire verloop van de bijeenkomst te vereenvoudigen. De betuursmandatarissen doen verslag van de lopende werking, inclusief het kasverslag en de berichtgeving uit het nationale bestuursniveau. Op financieel gebied heeft de kring het niet slecht gedaan, want we hebben zelfs een kleine reserve kunnen opbouwen. We hebben wel enkele leden verloren. Wat daarbij vooral jammer is, is het ontbreken van een motief voor dat afhaken. Altijd moeilijk om een kameraad stilletjes te zien verdwijnen.  

Wat prioritair op de bestuursagenda komt, is het herdefiniëren van de voorwaarden voor 'steunende leden'. De kring kan (financieel) niet overleven als de trend zich doorzet, waarbij effectieve leden beslissen om voor halve prijs sympathiserend lid te worden. Dit laatste is trouwens niet conform aan de nationale statuten van de vereniging. De kring is intergraal deel van de Nationale Unie der Reserveonderofficieren, en moet het verenigingsstatuut respecteren. Lokaal hebben we wel voorzien dat er ruimte blijft voor steunend lidmaatschap, maar dat concept is niet goed omschreven. We willen die optie zeker open houden, maar het kan niet 'zomaar' worden toegekend. Dit is geen vrije keuze voor het kandidaat lid. Dit deel van ons Reglement van Inwendige Orde zal in de loop van het werkjaar verfijnd en aangepast worden. 

Van het nationale niveau komt vooral het positieve nieuws dat het vertrouwen in de nationale voorzitter hersteld is en dat er wijs overleg plaatsgrijpt om de nieuwe reservistenvereniging (all ranks) gestalte te geven. De lokale kringen zullen wellicht in hun huidige structuur kunnen blijven bestaan. 

Omdat het actuele zaken zijn, wordt ook aandacht besteed aan het 'hoedanigheidsattest' (zie ook onder het tabblad: links) en de vrienschappelijke schietcompetitie in Düsseldorf. Verder kan ook gemeld worden dat alle kandidaturen voor KNUROO-medailles uit onze kring zijn goedgekeurd. De korpsmaaltijd lijkt een goed tijdstip om de laureaten voor het voetlicht te brengen, en de nog niet uitgereikte juwelen op te spelden (23 november 2018).

Na de babbels is het tijd voor wat actie. Het schietgerief wordt bovengehaald en de banen vrijgegeven. We noemen het een competitie, maar eigenlijk is het gewoon lekker ontspannen met iets waar we goed in zijn. Niet enkel het hanteren van de wapens zorgt voor de nodige opwinding, maar de hele sfeer van de schietstand heeft effect op ons enthousiasme. Waar is de tijd dat we maandelijks gingen trainen (voor diverse militaire competenties) in de schietstand van Steenbrugge!? Het aanscherpen van wapenvaardigheid was daar wel het basismotief voor de samenkomst. Toch denk ik niet dat de meeste reservisten aan die dagen terugdenken in termen van schietresultaten. Er was duidelijk een diepere dimensie verbonden aan die bijeenkomsten. Reden genoeg om er een prioritaire afspraak van te maken in de agenda.

Hetzelfde sentiment is in zekere mate terug te vinden bij het huidige samenzijn van de kring. Schieten is leuk, natuurlijk. Maar er is meer ...

De formele afronding van de avond wordt ingezet met de prijsuitreiking voor de schutterijresultaten. Dat is geen reden om het gezelschap al op te breken, want er is duidelijk nog veel gespreksstof aanwezig om een tijdje na te kaarten. Het is bijna storend om het gemoedelijke geroezemoes te onderbreken voor de prijsuitreiking. Maar, het moet gebeuren. Onze laureaten mogen hun beloning in ontvangst nemen.

Palmares:

1. Didier D. = hoogste aantal punten met 9mm en .38 samen = 176/200 (88%)
2. Dirk S. = hoogste score met 9mm = 88% (na de 91% van Didier, die al een prijs heeft gekregen)
3. Pierre D. = hoogste score met .38 (en nog geen andere prijzen) = 82%
4. Patrick W. =  prijs van de voorzitter = hoogste score zonder prijzen in één wapencategorie = 171/200 (86%)
5. Marc G. =  poedelprijs = 122/200 (61%)

In onderwijstermen bekeken, zitten daar toch flink wat onderscheidingen bij. Geen onverdienstelijke prestatie van onze schutters. Maar ook wie niet in de prijzen valt zal er een leuke herinnering aan overhouden. Het hanteren van wapens is toch iets dat voeding geeft aan onze militaire inborst. Dat gevoel kunnen delen met de wapenbroeders is een troef voor onze vereniging. De geanimeerde gesprekken die op het serieuze werk volgen, zijn daar tekenend voor. Onze contouren zijn soms verschillend, maar vanbinnen gelijken we toch goed op mekaar. ...