Evoluties
ASV Kring BO/W-Vl, 01 april 2023

De term "evoluties' heeft misschien een wat zwaarwichtige klank. Maar toch is het een militaire term. Op de kaft van mijn cursus 'Dril' staat de volgende toelichting: Individuele bewegingen en gezamenlijke evoluties. Evolutie lijkt dus te wijzen op groepen in beweging, en dat is precies wat er aan bod is gekomen tijdens de Algemene Vergadering van onze kring.

Door Covid gedwongen hebben we voor onze vergadering toevlucht moeten zoeken tot een digitaal format. In die tijden van afzondering was dat eigenlijk al een 'opluchting' om mekaar eens te kunnen zien, ook al was het maar op een schermpje. Toch kan dit niet tippen aan the real experience, waar we elkaar met al onze zintuigen kunnen waarnemen. Wat zou een TIR zijn zonder de geur van verbrand kruit, hé!?

Maar goed, we hebben de draad terug opgepakt en zijn geland op onze traditionele bestemming voor Algemene Vergaderingen: de schietstand bij Paul Coppens. Een omgeving die onmiddellijk ons geheugen triggert en het kost geen enkele moeite om ons vroegere ritme terug te vinden. De camaraderie laat ons spontaan samentroepen en de conversatie start moeiteloos. Terwijl we ons overgeven aan de gemoedelijke sfeer, wordt het startschot gegeven voor de vergadering. Geen echt 'schot' natuurlijk, dat komt past later.

Een nuchtere voorzitter doet relaas van de voorbije werking en de gang van zaken binnen de kring en de vereniging. Hierin wordt de nadruk gelegd op de noodzaak om ons gezelschap te 'verjongen' met nieuwe reservisten om de vereniging op een zinvolle manier in stand te houden. Dat is een strategische visie die zowel het nationale als het lokale beleid moet bepalen. Zeer aangenaam en verrassend, blijkt dat verschillende van onze leden hiervoor al initiatief hebben ondernomen. Merci, gasten! Zeer gewaardeerd! Het is fantastisch om vast te stellen hoe nauw onze gedachten en ideeën bij elkaar aansluiten. Wij zijn echt een familie.

Er moeten ook ernstige beslissingen genomen worden met direct effect. Onze onvolprezen penningmeester legt zijn bestuursmandaat neer. Gelukkig zijn er meerdere kandidaten bereid om zich te engageren. Omdat de neofieten geen onmiddellijke ervaring hebben met ons bestuursgebeuren, maken we een compromis. Één kandidaat, Ilse, krijgt de functie van waarnemend penningmeester voor de duur van één jaar. Op die manier kan ze stilaan vertrouwd geraken met onze gebruiken en stijl, terwijl Kurt haar rustig introduceert in de knepen van het penningmeesterschap. Een formele verkiezing (voor 3 jaar) is dus niet direct nodig. De leden beamen deze aanpak. Marc levert nog de laatste nieuwsjes uit het nationale bestuur, zodat iedereen weer up to date is met de dynamiek van onze vereniging (nieuw statuut, nieuw rekeningnummer, nieuw bestuur, ondernemende voorzitter met visie, ...).

Dan is het tijd voor wat ontspanning. De prijzen lonken, en nodigen uit voor een vriendschappelijke competitie met pistool (9mm) en revolver (0.38). Wat mij direct opvalt is het beheerste enthousiasme van de deelnemers. Er is tijd voor een babbel en een drankje, en tussendoor mag er geknald worden. Het samenzijn lijkt even belangrijk als het competitie-element. Een mooie mix.

Zelf kies ik uit puur nostalgische redenen om nog eens mijn kansen te wagen met de GP. Uit ervaring weet ik dat dit een stoute uitdaging is, want ik kan beter gooien met het ding dan ermee schieten. Maar prijzen in de wacht slepen is nu eenmaal niet mijn drijfveer voor deze avond. Dus, let the good times role (and rock). Met 25 patronen te verkwisten weet ik toch 76 punten bij elkaar te scoren voor mijn beste 10 treffers. Gezien de jaren van inactiviteit op dit terrein, is dat niet bar slecht. Met de 0.38 doe ik het niet veel beter. Een topschutter zal ik wel nooit worden. Er waren tijden dat dit anders lag. Daarvan getuigen de (met stof bedekte) trofeetjes uit de jaren '90, toen ik nog een ambitieus vierlattertje was. Zucht!

Niet iedereen is even roestig, blijkbaar. Ziehier de scores van de wedstrijd:

Daarmee ronden we de avond af in schoonheid. Of ... eigenlijk niet, want buiten het oog van de menigte wordt stilletjes afscheid genomen van onze uittredende penningmeester. Helaas heb ik dit vergeten te doen tijdens de vergadering, waar een lofwoord voor Kurt zeker op zijn plaats zou geweest zijn. Tja, blijkbaar zit er ook wat sleet op mijn sociale vaardigheden, na corona. Terwijl ons onvolprezen oud-bestuurslid de zaak verlaat, kan ik hem toch nog een proefpakketje Ad Unum Omnes toesteken met een vluchtige verontschuldiging en een dankbare handdruk. 't Is niet genoeg, maar voorlopig moet dat volstaan.

We hebben tradities hernieuwd op deze leuke bijeenkomst. Nieuwe pistes blootgelegd en een voorzichtige blik op de toekomst geworpen. Ook een primeur bepleegd met het aanstellen van een vrouwelijk bestuurslid zonder militaire ervaring (maar wel met gedreven enthousiasme). Vriendschapsbanden zijn weer wat nauwer aangetrokken en onze schuttersvaardigheid geoefend. We blijven in beweging, individueel en als groep. Toch een beetje zoals bij de dril-oefeningen van weleer. Tja, we evolueren. Dat moet ook, want zoals Darwin heeft vastgesteld is Survival enkel weggelegd voor de Fittest. We moeten dus soepel blijven (bereid en in staat om aan te passen) om te drijven op de golven van de veranderende tijden.

Ik heb er alvast vertrouwen in.

Tot de volgende keer,

DVz

Home