Impressies

Kringmaaltijd 24 november 2023

"Het is goed geweest." Dat zou een weergave kunnen zijn van mijn indrukken, opgedaan tijdens onze laatste kring/korpsmaaltijd. Hoewel dat aansluit bij het algemene gevoel dat ik hierover koester, is het toch geen correcte weergave van mijn oordeel. Een beoordeling ontstaat namelijk door het vergelijken van de verwachtingen (bewust en onbewust) van een gebeurtenis en de perceptie ervan. Daarbij komt dat de werkelijkheid een complex gegeven is, met quasi oneindig veel parameters om waar te nemen. Wat voor de ene deelnemer op het verlanglijstje zal staan is voor de andere futiel. Niet gemakkelijk om tot een objectief oordeel te komen. Het is daarbij ook altijd mogelijkheid dat de waarnemer verrast wordt door onverwachte indrukken of ervaringen. Zo houd ik heel erg van wijze (intelligente) conversatie, maar dat hoort niet expliciet bij mijn verwachtingen voor feestelijke bijeenkomsten (zoals korpsmaaltijden). Als het zich toch voordoet, dan zal dat ruim de eventuele minpuntjes compenseren en ga ik hoogstwaarschijnlijk heel tevreden naar huis.*

Gevoelens laten zich uiteraard niet zo gemakkelijk 'meten'. Het is pas achteraf dat naar een kwaliteitsoordeel kan gezocht worden voor hetgeen we hebben meegemaakt. De perceptie zal niet voor iedereen gelijk zijn, maar laat ik toch een poging wagen om indrukken te objectiveren.

De Kring Brugs Ommeland & West-Vlaanderen bestaat 39 jaar en dit is de 33ste keer dat we samenkomen voor een korpsmaaltijd in eigen regie. Het is de 13de keer dat we ons feest laten doorgaan in het Kasteel van Moerkerke. Er zijn 30 personen aanwezig (en minstens 8 mensen verontschuldigd). Dat is hetzelfde aantal gasten als in 2010, bij ons eerste korpsfeest in het kasteel.

Deze cijfers wijzen volgens mij op continuïteit en duurzaamheid van onze organisatie. In onze hoogdagen (jaren '90) hebben we bijeenkomsten gekend met het dubbele aantal deelnemers. Maar toen was onze kring heel wat groter in omvang en de korpsmaaltijd was zowat de enige formele bijeenkomst die we zelf organiseerden. We zijn nu eigenlijk terug bij de getalsterkte van onze beginjaren, met een jaarprogramma dat veel ruimer is dan destijds. Er is ondertussen een vrij stabiele 'kern' gevormd binnen onze groep, die ervoor zorgt dat we kunnen blijven bestaan en interessante activiteiten ontplooien. 

Het thema voor de huidige kringmaaltijd vertrekt uit de paradox tussen uniformiseren (gelijk maken) en differentiëren (onderscheiden). De twee begrippen lijken tegengestelden, maar zijn waarschijnlijk complementair. De gelijkheid vormt de basis voor het onderscheiden, terwijl het onderscheiden precies refereert naar onze eenheid (gelijke basis). Dat klinkt allemaal nogal hoogdravend, maar is uiteindelijk vrij eenvoudig in de praktijk. Ons uniform maakt ons één, als onderdeel van iets groter. Daaruit komen onze rituelen en tradities, die merkbaar aanwezig zijn bij de korpsmaaltijd: de introductie, de toost op de Koning, de voorstelling van het menu door 'onze jongste', de uniformen, het staatsieportret van de Vorsten, ons vaandel, ...

Maar ons uniform differentieert ons ook van de rest. We dragen verschillende symbolen en kentekens die onze individuele identiteit bekrachtigen: graden, kleuren, kwalificaties, anciënniteit, ervaring, brevetten, onderscheidingen, ... Ook dat is kenmerkend voor beroepen waar uniformen gedragen worden. Er hoort quasi altijd een systeem bij om mensen te onderscheiden. Dat is zeker zo binnen de militaire wereld en evenzo binnen onze kring, die een militaire vereniging is. Het onderscheiden van verdienstelijke individuen is dan ook een essentieel onderdeel van ons korpsfeest.

Maar zelfs bij de traditionele elementen wordt bij ons een persoonlijke noot mogelijk gemaakt. Marc, onze Sgt4Ever en dus eeuwige voorsteller van het menu, heeft ondertussen een zeer gesmaakte eigen stijl ontwikkeld voor het klaren van deze klus. Hij brengt de inhoud op scherpzinnige en eloquente wijze. Iedereen luistert en leert meestal nog iets bij. Het is een vast nummer waar de getrouwe deelnemers aan kringmaaltijden eigenlijk naar uitkijken.

De voorzitterlijke conferences tussen de maaltijdgangen door, breien de avond aan elkaar en bezorgen verteerbare weetjes die de kring aanbelangen. Hier zal ook wel een karakteristieke manier van presenteren te vinden zijn.

Als tenslotte de verdienstelijke leden voor het voetlicht komen, wordt het helemaal persoonlijk. Kringleden die in het voorbije jaar specifiek zijn opgevallen door hun inzet, mogen hiervoor nu de waardering van de kring ontvangen. 

Tussen voorgerecht en hoofdgerecht, komen de 'schrijvers' op het podium. Er zijn meerdere verslagen van activiteiten geschreven voor onze website. Hierdoor ontstaan variaties in taal en stijl, die het geheel meer leesbaar maken. Verandering van kost, doet ...lezen. Onze auteurs krijgen een zilveren veer opgespeld. Zo blijft hun verdienste de hele avond zichtbaar.

Hoewel Marc L. geen artikels heeft geschreven dit jaar, heeft hij toch flink zijn huiswerk gemaakt voor het schrijven van de menu-speech. Ook dat is schrijfwerk dat onze waardering verdient. Dus, eveneens een pluim voor Marc.

Buiten het schrijven van verslagen voor zowel extern als intern gebruik, is onze secretaris ook onze Point of Contact geworden voor bijna alle formele plechtigheden. Hij is er zelf altijd bij en faciliteert de deelname van 'nieuwe' kandidaten. Een niet te onderschatten rol! Dit wordt door de voorzitter extra benadrukt en bekrachtigd met een symbolisch presentje.

Dan is het tijd voor de KNUROO-laureaten (tussen hoofdgerecht en dessert). We mogen drie zilveren medailles uitreiken aan drie zeer verdienstelijke kringleden. Pascal mag de spits afbijten als 'standvastig' kringlid met sterke inzet voor kringactiviteiten en binnen Defensie. Zijn recente promotie en het kersverse schützenschnur bevestigen zijn toewijding. 

Dimitri is waarschijnlijk een onbekende voor de meeste aanwezigen, maar toch een solidair kringlid sinds 2008. Een reserveonderofficier in een ondankbaar statuut, maar met een aanstekelijk enthousiasme voor de job. Zijn passie als hulpverlener heeft hem respect opgeleverd binnen en buiten Defensie en hij is er helemaal aanvaard als lid van de militaire familie. Een bijzonder geslaagde prestatie voor een Reservist, en zeker een zilveren onderscheiding waard.

Chris is dan net het kringlid dat iedereen kent. Met zijn spontane charme maakt hij gemakkelijk contact met mensen binnen en buiten Defensie. Als pleitbezorger voor de Reserve en onze vereniging heeft hij in zekere mate toegang tot de 'nieuwe' reservisten van de Marine. Hiermee brengt hij hoop voor onze toekomst. Zeker zilver voor Chris.

Eigenlijk is er ook nog een gouden medaille uit te reiken. Dirk Saegeman heeft die in zijn lange carrière binnen de vereniging meer dan verdiend. Door omstandigheden is het echter nooit gelukt om hem het eremetaal uit te reiken. Een tegenslag die zich vanavond nog eens herhaalt. Onze nationale voorzitter kan door onvoorziene ontwikkelingen niet aanwezig zijn, maar heeft zijn fiat gegeven om de medaille toch te verlenen. Helaas laat de wet van Murphy zich weer gelden. Door een acuut gezondheidsprobleem moet Dirk ook (onverwacht) verstek laten. Zonder hoofdrolspelers kan de onderscheiding dus niet uitgereikt worden. We zoeken een creatieve oplossing om daar in de nabije toekomst iets aan te verhelpen.

Uiteraard vergeten we ook niet om de 'partners' te bedanken. Het engagement van de reservist zit daar onlosmakelijk mee verbonden. Al bijna zolang als wij onze kringmaaltijd vieren, hebben we aandacht gehad voor dit fundament. Het laatste decennium is wel meer gekozen voor een presentje dat leuk is voor zowel koppels als singles. Maar het gebaar is belangrijk en verdient het om een vaste traditie te zijn.

Terugblikkend op het hele opzet, kan gesteld worden dat deze kringmaaltijd de noodzakelijke voorspelbare elementen heeft bevat, passend bij de militaire traditie. Maar er zijn ook heel wat verrassende en individuele componenten ingebracht die wat animatie en variatie hebben toegevoegd. Onze organisatie laat dus zowel stabiliteit (cohesie, verbondenheid) alsook een dynamische aanpak zien (originaliteit, doelgerichtheid). Dat zijn alvast twee formele kwaliteitscriteria die bij deze editie voldoende gerealiseerd zijn. Waarschijnlijk zelfs 'goed' gerealiseerd.

In mijn rol als voorzitter durf ik dus stellen dat dit een 'goeie keer' is geweest. Op persoonlijke vlak is het een interessante en zelfs boeiende ervaring geweest. Mijn persoonlijke indrukken zijn waarschijnlijk niet eens relevant om de bijeenkomst te beoordelen, want ik ben bevooroordeeld door de energie die ik er in de voorbije weken heb ingestopt. Voor mij komt er altijd een goed gevoel op het moment dat alles op z'n einde loopt en er een glas Calvados tussen mijn vingers zit. In dit geval was dat trouwens het allerlaatste glas Cavados in het huis. Toch en klein minpuntje voor de zaak, me dunkt?!

Zelfs met dit schoonheidsfoutje zijn de ontvangst en de bediening ook dit keer weer voortreffelijk geweest. Omdat we al 13 jaar onze voeten onder tafel mogen schuiven in de Ridderzaal en er vriendelijk en gastvrij onthaald worden, mocht er dit keer wel een bedankje vanaf. Na het afronden van de tafelgeneugten zijn aan de zaalmeester proefpakketjes Ad Unum Omnes (ons huismerk) overhandigd voor alle medewerkers. Een presentje met een militaire toets, waarmee we naast onze dank ook onze militaire identiteit nog eens in de verf zetten. 

Bah ja, dit feest heeft voldaan aan mijn verwachtingen en er blijft een goed gevoel over. Op naar de volgende bijeenkomst en ons robijnen jubileum (kring bestaat 40 jaar in 2024)

DVz