In Hogere Sferen
Herdenking dood Albert I,  17 februari 2023

Er kijken enkele verdwaalde toeristen vreemd op naar de erehaag van een tiental vaandels aan de ingang van de Heilige Bloedkapel. Wat zou er daar op een vrijdagavond half februari wel te doen zijn?

De voorzitter van AVBOS staat de genodigden op te wachten, samen met de protocol-chef van Stad Brugge. Het is tien voor zeven, en er is buiten niemand te zien. Ze zullen wel al naar binnen zijn. Het is relatief mooi weer, maar toch ...

De voorzitter is de vrolijkheid zelve en ik ben hartelijk welkom. Blijkbaar is de provinciecommandant ziek. Dat is jammer, want hooggeplaatste personen geven  altijd nog wat extra cachet aan een plechtigheid als deze. Ik stap naar binnen en bestijg de trap naar de baseliek. Het is van mijn schooltijd geleden dat ik er nog binnen ben geweest. Aan de ingang van de kapel staat een glunderende Anne Coppieters 't Wallant. Weer welkom natuurlijk. bij het binnenstappen sta ik perplex. Er zijn zo'n kleine 200 plaatsen in de kapel, en die zijn voor driekwart bezet. Niet te geloven! Zoveel volk is er nog nooit aanwezig geweest voor een Albert 1 herdenking. Anne heeft dat last minute allemaal geregeld, en toch zoveel volk?! 

Ik neem plaats en speur even rond. De gebruikelijke AVBOS-kennissen zijn er. Niet allemaal, maar toch veel. Vooraan zitten mensen die opvallen door hun kledij, duidelijk van adelijke afkomst. Later zal blijken dat Anne nogal wat familie en kennissen heeft opgetrommeld. Stefaan Vergaerde komt wat later ook aansluiten. Koen Dhont is er ook. Een vaste gast op de Albert 1 herdenking.

Het wordt stilaan 19h, en er is wat gestommel hoorbaar achteraan. Een tiental heren in zwarte zijden tabbaard, met daarop het symbool geborduurd van de pelikaan die haar jongen voedt met haar eigen bloed, betreden plechtig de ruimte. Dat zijn de leden van de Edele Confrérie van het Heilig Bloed. De laatste draagt de relikwie (De eeuwenoude confrérie telt 31 leden en het moeten 'lieden van eere' zijn). Ook dat heeft Anne geregeld gekregen. Chapeau!

Het gaat beginnen. De vaandels nemen vooraan plaats naast het altaar. Rector Piet Vandevoorde met zijn concelebrant en acolieten leiden de processie, gevolgd door de relikwie die wordt gedragen (bewaakt) door de Confrérie. Deze laatsten gaan vóór de andere aanwezigen zitten, ter bescherming van de relikwie. Dit is een eeuwenoude traditie.

Één van de acolieten valt mij direct op. Ik zit precies in een aflevering van Lewis (spin off van de detective serie Morse). De man lijkt als twee druppels water op James Hathaway, de sidekick van inspector Lewis. Met één verschilletje, dat de 'echte' boomlang is, en de acoliet mijn lengte heeft. :-)

Het wordt niet zomaar een kerkdienst. Het is een Hoogmis met alle gezangen in het Latijn. Er zijn nog enkele laatkomers, en eentje ervan ken ik: Dominique Delrue. 

Op het oksaal staan onzichtbaar een zanger en zangeres, die de vocale ondersteuning voor hun rekening nemen. Ze doen dat samen met de organist, en het resultaat is voortreffelijk. De mis verloopt zoals een mis moet verlopen. De wierook is blijkbaar in de aanbieding. Er is al veel met het vat gezwaaid, maar nu wordt alles uitvoerig bewierookt. Letterlijk, dus. Ook de Confrérie en wij krijgen een flinke lading te verwerken. Het brandalarm is duidelijk uitgeschakeld, want dat zou geheid afgaan. We zien elkaar bijna niet meer zitten.

Gelukkig blaast de warme lucht installatie alles snel weg. Het is lekker warm in de kapel. De mis loopt op zijn einde en als toemaatje worden we gezegend met de relikwie. Hierdoor moet ik nu wat minder lang in het vagevuur verblijven :-)

Zoals gebruikelijk gaat alles in de omgekeerde volgorde naar buiten. De Confrérie mag eerst, gevolgd door de clerus. De rector komt als laatste, met de relikwie hoog voor zijn hoofd, zodat iedereen het goed kan zien. Als die in de sacristie is verdwenen, mogen de andere genodigden naar buiten, ... naar de buren (het Stadhuis) voor de receptie.

Daar zie ik voor het eerst Thierry Coppieters terug (vader van Anne). Ja, hij is weer genezen en terug te been, welliswaar met een rollator. De man is ondertussen 95 jaar geworden. Een heel vriendelijke man. Altijd tijd voor een praatje. Hij is al meer dan 50 jaar nationale voorzitter van de Belgische Oorlogsvrijwilligers.

De receptie verloopt zoals dat altijd gaat. Iedereen gaat nog even dag zeggen aan wie hij kent en kliekjes worden gevormd voor de rest van de avond. Ik stel mij op in het gezelschap van Dominique. Hij heeft een taxi moeten nemen om enigszins op tijd bij de kapel te geraken. Omdat hij niet van Brugge is, is hij lichtjes de weg kwijt geraakt in het donker.

Ondertussen sluipt de Hathaway dubbelganger -hij heeft verdorie zelfs hetzelfde kapsel- regelmatig voorbij met een verse Brugse Zot. Grote dorst, of hij moet als jongste de oudere geestelijken van drank voorzien?

Naast ons staat de familie Coppieters, en het geslacht wordt voortgezet. De kleine van de jongste zoon is er ook bij. Een paar maand oud en de overgrootvader is er duidelijk fier op.

Hoewel bijna iedereen naar de receptie is gekomen, blijven de Brugse Zotten geserveerd worden. Begin van 't jaar, zeker? Er is nog budget.

Dan is de receptie gedaan en is het tijd om naar huis te gaan.  We zijn in uniform, dus ... Bij het buitengaan worden Dominique en ik aangeklampt door een jong Californisch koppeltje (van Vietnamese origine). Wat was dat toch allemaal? Er volgt een uitleg en Dominique nodigt het koppeltje uit voor een rondleiding in Kortrijk. Het moet niet altijd Brugge zijn, vindt hij. Blijkt dat de man voor de treindivisie van Siemens in de US en Canada werkt, en hij is regelmatig bij Televic geweest (Izegem). Daar maken ze onder andere de displays voor op en in de trein (de wereld kan toch klein zijn). Nu wil hij zijn vrouw Europe eens laten zien.

Ondertussen is het wel al laat geworden en door de Amerikanen zijn we weer uit de hogere sferen neergedaald. Naar huis, dan maar. 

Nog een geluk dat deze uitstap geen aflevering van Lewis was. Anders waren er tijdens de receptie wellicht enkele notabelen vermoord omwille van intriges binnen geheime religieuze ordes met mysterieuze linken naar het Heilig Bloed. Of is dat eerder iets voor een boek van Dan Brown?

Marc, de gezegende kringsecretaris

Home