Schot in de roos ...

Jan Wellem Pokalschiessen, Düsseldorf, 14 september 2019

Als burger en lid van Kring Brugs Ommeland heb ik de kans gekregen om deel te nemen aan dit toernooi. Hiervoor mijn dank aan het bestuur en onze penningmeester Kurt om dit mogelijk te maken.

Vrijdag 12 september zijn we kort na de middag vertrokken, richting Düsseldorf. Buiten de gebruikelijke files in ons Belgenland is de rit vlot verlopen. Iets voor 17.00h zijn we in de kazerne aangekomen. Na ons te hebben aangemeld en de bagage uit te laden, hadden we nog een kleine 15 minuten tijd om ons om te kleden vóór de bus vertrok. De briefing van onze Duitse gastheren kwam niet altijd correct door. Dit bleek ook later, toen alles wat moeizaam verliep. Dit gezegd zijnde, waren we toch op tijd, en  klaar voor de verplaatsing naar het stadhuis van Düsseldorf. Bij aankomst in het Rathaus, werden we voorzien van een drankje. Na de toespraken van de burgemeester en een aantal dienstdoende bevelhebbers van de organisatie, was het tijd om te verbroederen met de andere deelnemers (met nog meer hap en drank). Na de receptie was het tijd om terug te keren naar de kazerne. Eenmaal daar aangekomen werd de verbroedering verder gezet. Weeral met een drankje of  drie, vier, of ... Wie zal het zeggen?

Zaterdagmorgen om 05.45h: briefing! Zoals eerder vermeld, was de briefing weer niet helemaal effectief. Vlak voor het vertrek van de bus kregen we te horen dat er koffie te verkrijgen was. De mannen hadden daar duidelijk behoefte aan, maar helaas voor hen was er een lange wachtrij, en ... de bus vertrok. Dan maar zonder koffie op weg. Maar toch een beetje slaap inhalen tijdens de rit naar de schietstand in Geillenkirchen. Daar aangekomen werd ons geduld op de proef gesteld. Ik had net vernomen dat we te vroeg waren, en de voorbereidingen nog volop aan de gang. Dus, zelf de handen uit de mouwen gestoken om te helpen bij het klaarzetten van het ontbijt. Eindelijk was het zo ver dat we konden genieten van ons ontbijt.

Na het ontbijt werden we nog gebriefd over het verloop van de dag en werden ook de veiligheidsregels uitgelegd. Daarna konden we van start gaan met onze opdrachten. Als eerste opdracht hadden we het kaartlezen. Een stafkaart die in stukken door elkaar gehaald was, moesten we koppelen aan de stukken van de juiste kaart die voor ons lag. En dit alles in enkele minuten! Nie gemakkelijk zunne! Onze tweede opdracht was een schietproef met de G38, op een afstand van 100 meter. Daarvoor was er één testpatroon voorzien, en dan nog zes patronen om zoveel mogelijk het target neer te leggen.

De derde opdracht was een schietoefening met het P8 pistool (9mm). Hier was ook één testpatroon beschikbaar. Terwijl we stonden te wachten om te schieten werd ons gemeld dat de stand gesloten werd voor het middagmaal. Dan eerst maar onze snertsoep met knackworst en een broodje verorberen. Na de maaltijd konden we dan al heel snel de opodracht met pistool uitvoeren.

De vierde opdracht was opnieuw een schietopdracht. Dit keer met het MP3 machinegeweer. Voor mij persoonlijk was dit de moeilijkste opgave. Het vergt nogal wat kracht om dat wapen te laden. Gelukkig werd dit goed opgevangen door Chris en de instructeur. Hoewel dit de moeilijkste opdracht was, leverde het toch mijn beste resultaat van de dag. 

Als laatste opdracht was er nog het laser - schieten. Iets totaal anders en niet eenvoudig om te doen. Het vergt vooral veel concentratie om dit succesvol uit te voeren.

Na de oefeningen was er wat tijd om uit te rusten. Terwijl de mannen de wapens aan het reinigen waren, had ik de tijd om de souvenirs te bekijken die ik van een zeer vriendelijke meneer had gekregen. Die man was zo enthousiast dat hij maar souvenirs bleef geven. Waarvoor mijn dank, natuurlijk.

Om 16.00h was het tijd om terug te keren naar de kazerne om ons wat op te frissen en deel te nemen aan de slotceremonie. Nadat de prijzen waren uitgedeeld, konden we onze Urkunde gaan afhalen (23ste op 42 ploegen). Dan was het echt tijd om te eten, want het maagske was al een tijdje aan het knorren. Tijdens het avondmaal werd er terug verbroederd. Na de maaltijd werd er nog druk gepraat over de dag zelf, over vroeger, en over de toekomst. Dit allemaal bij een Duits biertje. Ik had ook niets anders verwacht.

(vraagje voor de opmerkzame waarnemer: wat valt je op in de twee bovenstaande  foto's? Antwoord versleuteld onderaan de tekst **)

Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt, zijn we voldaan richting België gekeerd. Dit verslag heb ik geschreven vanuit het standpunt van een 'burger' die kans heeft gekregen om deel te nemen aan dit militaire avontuur. Zelfs voor mensen zoals ik lukt dit, omdat je omringd wordt door vriendelijke en behulpzame instructeurs die op een geduldige manier uitleg en steun geven tijdens de opdrachten. 

Langs deze weg wil ik ook de ploegmaten bedanken, die mij wegwijs hebben gemaakt doorheen de hele ervaring. Er waren serieuze momenten. Maar ook veel momenten waar we goed gelachten hebben; soms met inside-jokes die niet voor publicatie vatbaar zijn. Het zorgde er wel voor dat we een hecht team hadden. Merci, en misschien tot volgend jaar.

Verslaggever van dienst, 

Peggy

** sthcer tknird ne sknil teihcs sirhC (lezen van rechts naar links)