In de kijker

Kringmaaltijd 26 november 2010

We hebben onze stek gevonden. Dit is 'ons' kasteel! De Ridderzaal van het kasteel van Moerkerke heeft precies het gepaste formaat en de sfeer om een reserveonderofficieren - gezelschap van 32 gasten te herbergen. Soms is een 'crisis' precies wat nodig is om te komen tot een betere oplossing. De vorige locaties voor onze kringmaaltijden zijn beslist  niet fout geweest, maar nu zitten we toch echt op onze beste plaats ooit. Dit kasteel past ons als een handschoen.

Zelfs de weergoden zijn ons gunstig gezind. De beginnende sneeuwval zorgt aanvankelijk wel voor wat bezorgdheid, maar eenmaal op de weg blijkt het allemaal wel mee te vallen. Hoewel ik zelf wat vertraging oploop door file-rijden, ligt de route naar Moerkerke er 'open' bij. Als we bij het kasteel aankomen, dwarrelen de eerste vlokjes zachtjes op ons neer. Onder de kale bomen veroorzaakt dit, tegen de verlichte gevel van het majestueuze gebouw, een feestelijk aspect: een postkaart - aanblik. Eenmaal binnen wordt die indruk nog meer beaccentueerd. Met een glas in de hand, bij een gezellig haardvuur, verschijnt achter de ramen een sprookjesachtig sneeuwlandschap.  Dit contrastbeeld zorgt er enkel voor dat de sfeer in het huis nog warmer en vriendelijker wordt.

Zo'n gevoel kun je zelfs met de beste speech niet teweeg brengen. Maar ik heb er eentje voorbereid, ... dus moet het gezelschap dat er toch even bij nemen. Met de nodige hapjes en drankjes achter te kiezen, is het trouwens tijd geworden voor de traditionele heildronk op de Koning en de Natie.

De kennismaking met de Ridderzaal is indrukwekkend. We zijn ondertussen wel al wat gewoon op het vlak van kasteelinterieurs, maar dit is onovertroffen. Qua formaat en inrichting, past dit precies bij onze groep. Zonder al te veel inspanning vindt iedereen het geschikte gezelschap om mee aan tafel te gaan. Er is al enkele jaren geen (strikt) tafelprotocol meer gebruikelijk in onze Kring. En dat lukt prima. De tafelmix is soms onvoorspelbaar, maar altijd een opsteker. 

Maar het blijft natuurlijk wel een 'korpsfeest'. Dus is een brokje traditie op zijn plaats. Onze jongste onderofficier (Sergeant Marc) heeft, naar jaarlijkse gewoonte, zijn menu-lezing goed voorbereid. Niet enkel vernemen we wat de pot schaft op deze feestelijke avond, maar we krijgen ook nog een stevige brok denkvoer voorgeschoteld. Tja, onze 'sergeant-4-ever' weet ons wel te verrassen.

Een 'kunstje' dat we hem trouwens later op de avond met gelijke munt terugbetalen. De inzet van onze 'jongste' is niet onopgemerkt gebleven binnen de vereniging. Het is niet omdat Defensie hem in de vergeethoek heeft laten staan, dat wij daar ook zo over denken.  Als trouw en actief lid van onze kring, moet Marc zeker zijn ogenblik in de 'spotlight' krijgen. Dus bezorgen we hem een leuke verrassing. Uit handen van de nationale voorzitter ontvangt hij de bronzen KNUROO medaille. De aanwezigen zijn zeker unaniem om dit een rechtmatige beslissing te vinden, en laten hun bijval kennen met een stevig applaus.

Wie wat ervaring heeft met onze feeststijl, weet wel dat er nog tal van verrassingen op het programma staan. Voor mij is er tussen iedere 'gang' wel een gelegenheid om even de benen te strekken, en gebruik te maken van de trap voor een kleine toespraak. Er zijn namelijk ook presentjes voor de dames. We verzorgen graag onze naaste 'steun-eenheden'.

Maar de Kring houdt er ook van om zijn leden te verwennen. Als ledenorganisatie is het maar logisch dat er een stuk terug-investering gebeurt naar diegenen die het allemaal mogelijk maken. Dus zijn er ook cadeautjes voor deze gasten; inspiratie in een kleine verpakking :-)

En dan heb ik nog niets verteld over de bijzonder vriendelijke en vlotte bediening, het overheerlijke menu (met repasse!), en de boeiende tafelconverstatie. Maar dat moet je zelf meemaken om het op waarde te kunnen schatten.

Als we in de kleine uurtjes het kasteel verlaten, ligt de wereld bedekt onder een sneeuwtapijt. Meer pitoresk dan dat kan het niet worden. Op de weg naar huis heb ik, samen met de zoon, nog ruim gesprekstof  om de avond te herkauwen. Ook voor hem is het een memorabele avond geworden. Dat bewijst maar weer dat er voor iedereen 'iets' te beleven valt om onze kringmaaltijd.

Het schrijven van een kortverslagje is vooral voor diegenen die erbij waren, een plezante herinnering. Ik maak me hierbij niet de illusie dat dit iemand kan overhalen om de kringmaaltijd op te nemen in de persoonlijke agenda voor het komende jaar. Iedereen mag zijn eigen keuzes maken. Ik kan enkel maar vaststellen dat ons korpsfeest steevast kan rekenenen op de aanwezigheid van meer dan 30 personen (zonder dat we daar erg veel moeite voor doen); dat de gasten die het al hebben meegemaakt praktisch allemaal terug  komen opdagen; en dat de belangstelling voor onze formule van jaar tot jaar toeneemt.

De habitués schrijven meteen de datum voor de volgende editie in hun agenda:

vrijdagavond 18 november 2011, in het kasteel van Moerkerke! 

Wie het nog niet heeft meegemaakt, daag ik uit om het eens uit te proberen. Wie niets waagt, niets wint.