In de kijker

Kringmaaltijd 2012

Hoewel ik het niet kan verklaren, lijkt het erop dat ofwel mijn hoofd groter is geworden, ofwel mijn kepie is gekrompen. In ieder geval werd het tijd om mij een nieuw exemplaar aan te schaffen, want het oude hoofddeksel bezorgde mij koppijn. Gelukkig heeft Defensie net mijn jaarlijkse kledijtoelage gestort (9,75€), wat de drempel voor een nieuwe aankoop aanzienlijk heeft verlaagd. Een zinvolle investering, niettegenstaande de kepie het grootste deel van het jaar in de kast ligt te pronken, als discrete reflectie van mijn eigen ijdelheid.

Maar voor een Kring/Korpsmaaltijd willen we er op ons best uitzien. En dat is niet enkel van toepassing op onze individuele opschik. Het is ook het moment waarop we ons als Kring van onze meest feestelijke kant willen laten zien. Dat gaat wel wat verder dan het tooien in onze beste tenue. Dat levert natuurlijk wel een leuke noot in het geheel, en past ook prima in het met traditie geladen decor van het Kasteel van Moerkerke. Maar er is meer. De feestelijke sfeer zit van binnen, als een verdoken lading, die af en toe eens doorbreekt naar de buitenwereld onder de vorm van een ondeugend glimlachje of een hartelijke bulderlach. Het is niet gemakkelijk te vangen op foto's of weer te geven in tekst, maar de 'kriebels' zijn zeker aanwezig op onze Kringmaaltijd(en). 

Het scenario van ons korpsfeest is tamelijk traditioneel. Marc Leniere, als jongste onderofficier van ons gezelschap, maakt ons wegwijs in de tafelgeneugten die straks onze smaakpapillen zullen strelen. Hij doet dat op zijn bekende eigenzinnige manier, die ernst en vrolijkheid in een onnavolgbare mix op ons loslaat.

Wat we effectief op ons bord krijgen voldoet zeker aan de verwachtingen, die door de appetijtelijke intro zijn opgewekt. Maar daar wil ik niet teveel over schrijven, want ik ben niet bevoegd om daar 'punten' op te geven, en heb al veel te veel het gevoel dat iedereen zich tegenwoordig een culinaire expert vindt. Wellicht komt het door de vele kook en proef toestanden op de buis (reality TV).

Wat een essentiële bijdrage levert aan ons samenzijn, zijn de feestelijke intermezzo's. Terwijl we nagenieten van de pas ervaren smaaksensatie, en de spijzen afdalen naar minder edele delen van ons organisme, wordt ook wat geestelijk voedsel opgelepeld. Geen zware kost welteverstaan, want we houden het feestelijk en digestief. Dat is ook het moment waarop een voorzitter zich wat mag profileren. Voorzichtig natuurlijk, want onderwijzers zijn notoir berucht voor hun overdreven behoefte om iedereen en altijd de les te spellen.

Dit jaar zit er wel flink wat verrassing in de tussen-gerechten-lijke causerieën. Benedict ontvangt zijn eerste KNUROO - medaille uit handen van onze nationale voorzitter. En dat is helemaal verdient, wat door de lokale voorzitter nog eens wordt toegelicht. Dan krijgt Yvan Loncke zijn 'surprise'- moment. Ook voor hem is er een (uitzonderlijke) toekenning van een KNUROO medaille. Deze kleinoden worden niet vaak aan officieren verleend. Binnen onze Kring is het 22 jaar geleden dat dit nog heeft plaats gehad. Maar Yvan is dan ook een van onze favoriete collega's, die zich niet heeft ingehouden om zich solidair te tonen met onze vereniging en haar objectieven. Weeral, een zeer verdiende hulde.

En het is nog niet gedaan; hoewel we tussendoor de opgeroepen emoties wat kunnen wegkauwen en -spoelen met de bijzonder lekkere dingen die we voorgeschoteld krijgen. De 14 jaar voorzitterschap (helft van het bestaan van de Kring) mag ook beloond worden. Onze voorzitters hebben in het verleden allemaal een chocolade - attribuut gekregen als dank voor hun inzet; en nu is het mijn beurt. Heel leuk!

Maar dan krijgen ze me 'echt' stil. Dit stel ondeugende bandieten heeft achter mijn rug een heel complot opgezet om een bedragje te investeren in mijn garderobe. Ik mag mij een Spencer laten aanpassen, gefinancierd door mijn echte en geadopteerde (de Kring) kroost. Ik weet niet goed wat ik daarbij moet voelen: verrassing, trots, vreugde, ... . Het ligt allemaal zo dicht bij mekaar. Maar het 'pakt' wel. Merci, zeg!

Gelukkig moet dit heerlijke gebaar niet het hoogtepunt van de avond zijn. Want anders zou het niet meer comfortabel zijn voor mij. Dit is, en blijft toch een moment waarop iedereen recht heeft op een stuk appreciatie. Individuele inzet maakt enkele mensen bijzonder, en noodzakelijk voor het voortbestaan van de vereniging. Maar tenslotte draait het toch voornamelijk om al diegenen die er gemeenschappelijk de schouders onder zetten. De trouwe leden en hun partners. Dus blijven we ook daar onze kringtradities in ere houden. Er zijn presentjes voor iedereen. Kleine dingen die het leven opvrolijken. Helemaal gegund, en absoluut verdiend. Merci, iedereen!

De aanwezigheid van onze nationale voorzitter is natuurlijk bijzonder nuttig om de toekenning van onze vereremerkingen een formeel en feestelijk cachet te geven. Maar het maakt hem ook beschikbaar voor onze verrassingswoede. In het jaar dat de KNUROO haar 75 jarig bestaan viert, is het heel passend om haar voorzitter eens in de spotlight te plaatsen. En onze Yves verdient dat ook, zonder twijfel! Het harde werk dat hij in de vereniging heeft geïnvesteerd, levert hem zeker een onnavolgbare plaats op in de eregallerij van KNUROO voorzitters. Voor de gelegenheid halen wij dan ook een heel bijzonder teken van waardering uit de kast.  Het KNUROO-logo in kloskant, is een uniek product, dat ambachtelijk wordt gemaakt, en uiterst zeldzaam wordt aangeboden. De symboliek achter de losse draadjes die gevlochten worden tot een betekenisvol geheel, sluiten zo nauw aan bij de inhoud van de voorzitterlijke taak, dat dit wel een passend geschenk moet zijn.  Dat Yves ook nog eens West-Vlaamse roots heeft, maakt het gebaar nog meer zinvol.

Veel verrassingen op deze prachtige avond. Lekker eten en drinken. Bijzonder goed gezelschap. En ik moet mijn kledijvergoedingen niet langer opsparen om nog vóór mijn pensioen een Spencer te kunnen kopen.

Dit is zonder twijfel een van de allerbeste korpsmaaltijden ooit geweest. Maar de volgende zal dat ook zijn; want met zo'n fijne groep mensen kun je geen mislukkingen maken.