In de kijker

Nieuwjaarsreceptie 2010

Het is ondertussen de achtste keer dat KNUROO Kring Brugs Ommeland en de Groepering Reservemilitairen van West Vlaanderen zich engageren voor een gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie. Het concept is ondertussen al vrij goed gekend onder onze leden, wat wellicht een verklaring biedt voor het  toenemende aandeel onderofficieren bij dit evenement. Één vierde van de aanwezigen is dit jaar voor 'onze' rekening. 

Het Brugotel is beslist een goede keuze geweest voor deze bijeenkomst. De hapjes zijn lekker en mijn glas is nooit leeg. Het zaaltje heeft precies de goede afmetingen voor het aantal aanwezigen. Voldoende plaats om een onderonsje te hebben met select gezelschap, maar ook heel gemakkelijk om vlotjes met iedereen een babbel te hebben. Wie liever van op afstand de ambiance wil opsnuiven vindt wel een comfortabele stoel of zetel aan de rand van het feestgebeuren. 

Nieuwjaarsrecepties zijn in de eerste plaats een gelegenheid om mensen 'terug te zien'. In januari is er natuurlijk wel meer aanbod hiervoor, maar het blijft toch leuk om de reservistenfamilie bijeen te krijgen. Hierbij kennen we geen grenzen, wat door de aanwezigheid van een uitgebreide Franse delegatie wordt bewezen.

Dat dit goed georganiseerd was, lijdt geen twijfel, maar het blijft toch de insteek van de aanwezigen die het geheel tot een succes maakt. Het gaat de reservisten niet steeds voor de wind, maar de geestdrift is duidelijk nog niet verdwenen. Dat maakt het ook zo inspirerend; een opkikker aan het begin van het nieuwe kalenderjaar. Als de reservistengemeenschap nog niet verenigd zou zijn, dan zouden we dat op zo'n avond onmiddellijk uitvinden. Dat de verstandhouding onder de West-Vlaamse reservisten zo fameus is, heeft zeker iets te maken met onze traditie om samen te werken, ongeacht rang of graad.

Precies omdat we ons niet vastpinnen op aannames en vooroordelen, staan we open voor diversiteit. Dat komt ook duidelijk tot uiting in de toespraken van de voorzitters. Andre (kolonel Lycke), die krachtens zijn mandaat toch voor het grootste deel van de aanwezigen spreekt, kiest een zakelijke benadering. Een kernachtige, heldere reflectie op het voorbije werkjaar, gevolgd door een bemoedigende (doch niet gemakkelijke) vooruitblik op de toekomst.

Gezien het beperkte aantal kringleden op deze avond, kies ik ervoor geen sterk kringgerelateerde inhoud te geven aan mijn speech. Daarnaast houd ik wel van de uitdaging om de gasten wat denkvoer aan te reiken. De kerngedachte van mijn betoog sluit aan op mijn ervarigen van de voorbije jaren: "Het is niet het uitzicht van iets dat van belang is, maar vooral wat je ermee doet". In een geüniformeerde wereld ziet alles er immers gelijk uit, maar (vooral) bij reservisten zitten er vaak meer mogelijkheden verscholen onder dit uiterlijk.

De metafoor met het mes die ik hierbij probeer te lanceren is vermoedelijk wat te ver gezocht voor een deel van het publiek (zie ernstige gezichten op de foto). Nochtans is de oplossing eenvoudig; vervang het woord 'mes' door 'militair engagement', en de poëzie wordt realiteit:

• militair engagement heeft een onverklaarbare aantrekkingskracht
• vormt een thema voor jongensdromen
• heeft te maken met avontuur, gevaar, macht,
• wordt geassocieerd met 'geweld'
• heeft (evenals het mes) meer toepassingen dan op het eerste zicht verondersteld!

De huidige visie bij de beleidsmakers van Defensie lijkt een nogal uni-dimensionale kijk op het militaire engagement te promoten, waarbinnen het voor de polyvalente reservist moeilijk is om zich te situeren. Zich hierdoor laten ontmoedigen is echter voorbarig. Verandering is een constante; dus loont het om een breed competentiespectrum te onderhouden.  Er komen nog kansen. ...

Op deze fijne avond heb ik heel wat interessante mensen ontmoet. Voor mij is dat een aanwijzing dat de reserve nog heel wat in haar mars heeft. Gemakkelijk zal het niet worden, maar we zijn niet bang voor een uitdaging. Is dat ooit anders geweest?