In de kijker

Nieuwjaarsreceptie 2011

"Tinnen soldaatjes moet je niet meer als speelgoed benutten, maar als ornamenten. Ze zijn bijzonder waardevol als je ze goed weet te gebruiken, hoewel ze voorbijgestreefd zijn voor sommige toepassingen."

Dit zou de inhoudelijke metafoor voor mijn speech kunnen zijn. Een oproep om de realiteit onder ogen te zien, en eens ernstig na te denken over de toekomst van de reservistenverenigingen. Het debat onder de nationale mandatarissen over het al dan niet fuseren van de verenigingen voor reserveofficieren en -onderofficieren, is de aanzet tot de nuchtere bedenkingen in mijn Nieuwjaarstoespraak. Bedrijven gaan immers ook niet zomaar fuseren omwille van één argument. Er gaat heel wat denkwerk en planning aan vooraf, waarbij zeker andere mogelijkheden zullen worden overwogen om de vastgestelde problemen aan te pakken. Fusie is geen doel op zich! Het is een strategische beslissing die op een verantwoorde manier de belangen van de organisatie moet ten goede komen. Zo'n beslissing kan pas ter sprake komen na grondige analyse van de bestaande situatie en de uiteindelijke doelen van de organisatie. 

Akkoord, dat klinkt allemaal bijzonder ernstig, en misschien niet helemaal op zijn plaats bij de feestelijke inzet van een nieuw jaar. Toch is het ook niet verstandig om meteen de kop in het zand te steken, en gewoon verder te doen, zonder eens na te denken waar we nu precies mee bezig zijn. Persoonlijk geloof ik meer in de kracht van dialoog, dan in het "eerst doen en daarna denken" - principe. In mijn België heeft de leuze "Eendracht maakt Macht" nog waarde. In plaats van een machtstrijd te beginnen tussen officieren en onderofficieren, over het creëren van een nieuw geheel (divide et impera), zouden we beter onze gemeenschappelijke kracht gebruiken voor een duidelijke probleemoplossende strategie. "Wie zijn wij? Wat wordt er van ons verwacht? Wat willen we zijn? Hoe kunnen we dit realiseren?" Dat zijn de vragen waar onze verenigingen moeten bij stil staan. Als de doelen helder zijn, kunnen we zeker met gepaste oplossingen komen.

Maar goed. De speeches zijn meestal toch maar een vorm van 'collateral damage' bij de nieuwjaarsreceptie. Dus geeft het niet dat mijn scherpe oproep tot reflectie een beetje dissonant afsteekt tegen het feestelijke opzet. Collega - voorzitter Andre Lycke zorgt gelukkig voor een meer speelse noot. Er was geen tijd voor een uitgebreide voorbereiding, dus schudt hij de inhoud ter plaatse uit de mouw. Met succes! Zonder over de 'verspreking' te willen struikelen ('ondervoorzitter' in plaats van 'voorzitter van de onderofficieren'), vind ik dit  echt het betere werk. Het was mij vroeger nooit opgevallen dat mijn evenknie bij de officieren ook geestig uit de hoek kon komen. Zo zie je maar dat nieuwjaarsrecepties ook hun leerzame kanten hebben.

Na de saaie stuff wordt het meer interessant. Lekker ronddwalen tussen de tafeltjes en groepjes, pint in de hand, hier en daar een hapje meepikken, afwisselende gesprekken, ... prima! Dat is toch de leuke kant aan dit soort salonmanoeuvres. Een babbel met mensen die je soms al een hele tijd niet meer hebt gezien, maar waarmee het direct 'klikt'. Heerlijk! 

De mensen van Ieper doen ook wel heel erg hun best om het ons naar onze zin te maken. De mess heeft een nieuwe look gekregen sinds de laatste keer dat ik hier over de vloer ben geweest. En het ziet er goed uit. De bediening loopt vlot, de belegde broodjes zijn overvloedig aanwezig, het soepje is lekker, ... 't is gewoon 'in orde'. Zodanig zelfs, dat het heel wat mensen moeite kost om de zaak te verlaten om 22.30h. Na enkele subtiele wenken (tafels afruimen, tafelkleedjes verwijderen) van de bedienende staf, moet René tenslotte -manu militare- de gasten uit de zaal zetten. Eigenlijk is dat geen slechte ontwikkeling, want op die manier wordt het geheel afgesloten op een 'hoogtepunt'. Dat blijft in het geheugen hangen.

De nieuwjaarstraditie is op passende wijze verder gezet. Een fijn weezien van heel wat interessante mensen, waarmee het geen moeite kost om aan de babbel te geraken. De afloop bewijst zelfs dat het eerder moeilijk is om er een eind aan te maken.

Het blijft wel een plezante manier om het jaar in te zetten. Een combinatie van ernstige en minder ernstige nieuwjaarswensen, gevolgd door diverste gesprekken over een drankje en een hap. Meer moet dat niet zijn.