Op de Golven

Hoewel het tijdstip van onze kringmaaltijd al maanden vastligt, wordt het toch een heikele beslissing om ze ook te laten doorgaan. Eerst worden we gesterkt in onze intentie door een bericht van de CHOD die korpsmaaltijden in militaire eenheden toelaat. Maar dit order wordt later ingetrokken. Ook de burgerlijke overheid laat het aantal restricties toenemen, zodat de onzekerheid alsmaar toeneemt. Uiteindelijk hakken we de knoop door en maken op de valreep gebruik van de mogelijkheid om onze bijeenkomst te laten doorgaan, op de laatste dag dat zoiets wettelijk is toegelaten. Maar goed ook, want het aantal deelnemers zit op recordhoogte. Er komen enkele laattijdige annulaties, maar we blijven toch met een flinke bende over om het werkjaar feestelijk af te ronden.

Niettegenstaande het ontbreken van de knuffels en zoenen, komt de opgewekte sfeer rap tot stand tijdens het receptiemoment. De omgeving is vertrouwd en de aanwezigheid van zoveel makkers in feestelijke dracht roept al meteen een vrolijke gemoedsstemming op. De militaire toets (die ons bindt) is weer prominent aanwezig en de drank en hapjes zorgen voor de rest van de ambiance. Dit is een fantastisch gezelschap om bij te vertoeven. Hopelijk wordt onze eregast, onze nationale voorzitter, dit ook gewaar.

Bij een korpsmaaltijd horen ook een aantal tradities. De voorzitter doet de formele verwelkoming en leidt de heildronk op Zijne Majesteit in. We toasten op onze verbondenheid met Defensie en de Natie, gesymboliseerd door de Vorst.

Daarna is het tijd voor de traditionele groepsfoto. Omdat Covid-19 ons belet om samen te troepen op de trap (afstand bewaren), wordt het kiekje dit keer geschoten in de grote feestzaal. Het alternatieve voorstel om een openluchtopname te maken moeten we afvoeren omwille van de hevige regenval. Normaal hebben we niet veel schrik voor nat weer, maar bij salonmanoeuvres is dat geen aanrader. We houden het voorlopig droog.

Na een korte stoelendans vindt iedereen een plekje in de formidabele Ridderzaal. Dit is toch een heel bijzondere locatie. De muren ademen hier geschiedenis met een vleugje militaire fierheid. Het past helemaal bij ons gezelschap.

Voor het lekkers op tafel komt, moet nog één traditie gerespecteerd worden: de voorstelling van het menu. Een taak die onze 'eeuwige jongste' (Sgt4Ever) voor zijn rekening neemt. Marc is over de jaren een vaste waarde geworden om deze klus te klaren. Voor heel wat gasten is dit een moment waar met grote nieuwsgierigheid naar uitgekeken is. Wat zal hij ons dit keer vertellen? Altijd interessant en altijd geestig. Het biedt tevens een aanzet tot verdere tafelconversatie, en waarschijnlijk wordt het eten er zelfs beter door.

En dan ... zijn we klaar voor de aanval op het feestmenu. Maar nog niet helemaal, want de bestuursploeg wil nog een klein complot aan het licht brengen. Ze kunnen er niet langer mee leven dat de voorzitter zich vastklampt aan een Nokiaatje, in deze wondere wereld van smartphone communicatie. Ze hebben hun spaarcenten samengelegd om hem een Moto(rola) cadeau te doen. Tja, op die manier zal de samenwerking binnen het bestuur wellicht nog een tandje hoger kunnen schakelen, nu er zoveel nieuwe mogelijkheden tot communicatie bijkomen. Merci, copains!

Dan is het echt tijd om onze smaakpapillen te verwennen met heerlijke en originele gerechten, ruim overgoten met passende en gebalanceerde wijnen. Het is niet algemeen geweten, maar dikwijls krijgen wij bij onze kringmaaltijd 'nieuwe' creaties van de Chèf voorgeschoteld. Bij het vastleggen van het menu, samen met de gastvrouw van het kasteel (Mieke), durven we wel eens buiten de lijntjes denken. Zaken die nog niet op het reguliere menu staan, komen dan aan bod. In zekere zin spelen wij dus proefkonijn voor alternatieve bereidingen en presentaties. Daar heb ik zeker geen moeite mee, en ik geloof erin dat mensen op hun best zijn als ze zich creatief mogen uitleven. De culinaire ervaring bij vorige kringmaaltijden bevestigt deze hypothese. Het is weer bijzonder lekker, en aangezien iedere telefoon nu ook een camera is, worden er heel wat foto's gemaakt van de aangeboden tafelgeneugten. Mmmmm .... (mijn Moto zit nog in z'n verpakking).

Een korpsmaaltijd is ook een 'korpsfeest'. Terwijl we toch in vol ornaat samen zijn, biedt deze bijeenkomt ook een prima platform om enkele aanwezigen te prijzen voor hun inzet als militair, reservist en kringlid. Er zitten trouwens heel wat verdienstelijke mensen in onze kring. De KNUROO mag daar content mee zijn, en het is maar gepast dat daar enige waardering tegenover staat. Dankzij de aanwezigheid van onze nationale voorzitter en de moeilijkheid om samen te komen onder coronacondities, kunnen er vanavond gouden KNUROO-medailles worden uitgereikt aan laureaten binnen onze kring.

Johan Wensch, Didier Devlieghe, Johan Neirinck en Benedict Braet krijgen het eremetaal opgespeld door Alex (NVz), na een voorstelling van hun verdienste door de kringvoorzitter. De enthousiaste reactie waarmee de andere aanwezigen dit gebeuren onthalen, kan als bewijs gelden dat deze waardering helemaal terecht is. Proficiat, mannen!

Het optreden van de nationale voorzitter, Alex, laten we ook niet zomaar passeren. De man heeft de verplaatsing naar onze Noordzeeprovincie gemaakt, om onze kring wat beter te leren kennen (en vice versa), hoewel de condities niet ideaal zijn. Hij heeft zich ook bereid getoond om de gouden medailles 'bij ons' uit te reiken, hoewel dat niet gebruikelijk is binnen de vereniging. Dat is veel goodwill! Dus, daar lijkt een klein presentje wel op z'n plaats. Met enige moeite hebben we nog één beeldje gevonden uit het indrukwekkende kunstwerk 'Coming World Remember Me', dat te zien is in het domein Palingbeek bij Ieper. De 600.000 beeldjes die symbolisch expressie geven aan de even talrijke gesneuvelden in onze regio tijdens de Eerste Wereldoorlog, zijn ondertussen gegeerde verzamelobjecten geworden. Zo'n bewerkt brokje Westvlaamse klei, dat zwelgt in dezelfde oorlogssymboliek die de Westhoek onvermijdelijk oproept (Vermandere: 't is de oorlog die je hier weervindt), lijkt het ideale cadeau voor onze bezoekende voorzitter. Een schot in de roos, als ik zijn reactie op Facebook correct interpreteer.

Voor we aan het tongstrelende dessert beginnen, is er nog een belangrijk stuk waardering dat we een plaats moeten geven. Erevoorzitter Yves (onze président fondateur) kon niet aanwezig zijn bij de viering van ons 35 jarige bestaan (2019). We hadden dus nog niet de gelegenheid om hem op gepaste wijze te bedanken voor zijn inzet en bijdrage aan het bestaan van de Kring. Het KNUROO logo in kantwerk, is ambachtelijk gemaakt en uniek in ontwerp. Het wordt maar zeer uitzonderlijk toegekend, en gaat enkel naar mensen die een vitale rol gespeeld hebben binnen de vereniging. Tot nu toe, is het kunstwerkje enkel uitgereikt aan voorzitters (nationaal en lokaal). Een onmisbaar item, dus, voor de kringvoorzitter die ons clubje boven de doopvont hield. Merci, Yves! Het is duidelijk dat de bezieling nog niet is verdwenen.

In dit verslag wordt waarschijnlijk te weinig geschreven over de meesterlijke gerechten die we hebben binnengewerkt. Dat komt onder andere door de moeilijkheid om smaakervaring onder woorden te brengen. Dat is eigenlijk een vrij persoonlijke zaak, en de gustibus non est disputandum. Dus laat ik dit aspect over aan de waardering van de tafelgenoten, waarbij moet opgemerkt worden dat ik veel tevreden uitdrukkingen heb gezien en gehoord. Voor mij was het ook superbe!

Voor we aan de koffie met koekjes en het optionele digestiefje beginnen, moet nog een laatste traditie in acht worden genomen. Er is altijd een bedankje voorzien voor de partners. Reservist zijn en blijven is op zich al uitdagend, maar de steun van een partner is hierbij quasi onmisbaar. De laatste jaren hebben we geprobeerd om er een cadeautje van te maken dat kan 'gedeeld' worden. Dit keer hebben we het maritieme thema (golven) laten meespelen bij de keuze. Een verzameling van spulletjes die doen denken aan nautische avonturen (kompas, kalender, exotische thee-selectie, kussenslopen om op thuis te komen). Er zit zeker iets in dat bruikbaar is, en het is prettig om veel verschillende dingetjes uit te pakken.

Ons korpsfeest loopt stilletjes naar een bevredigend einde, terwijl de nieuwe dag al aan de kleine uurtjes is begonnen. Bij het genoegen van een digestiefje dwalen we naar andere tafelgezelschappen om indrukken en babbels te delen. Altijd leuk om te merken hoe sterk onze banden zijn. Bijna familie. Het is een goeie avond geweest en een fijn weerzien. We kunnen er weer tegen.

GOUD!