Territorium

Last Post Ploegsteert 2 juni 2017

"Door een individu of groep van dieren in beslag genomen woongebied dat verdedigd wordt en waarvan de toegang aan soortgenoten ontzegd wordt", is de definitie die "van Dale" geeft aan Territorium.  Waar het menselijk gebruik van de term betreft, wordt de uitleg afgezwakt naar: "Grondgebied, van een staat". Blijkbaar zijn de menselijke defensieve instincten niet zo uitgesproken als bij de dieren. En toch ... als ik politieke leiders hoor spreken over grenzen sluiten en muren bouwen (eigen volk eerst; wat we zelf doen doen we beter, ...), stel ik mij wel eens vragen bij de graad van 'menselijkheid' die onze samenleving heeft bereikt. Temeer daar die populistische slogans er blijkbaar in slagen om de vox populi achter zich te krijgen. Bangelijke evolutie; brrr ...

Gelukkig zijn er nog een flink pak mensen die er anders over denken. Zij die niet vergeten zijn dat de vrije wereld enkel heeft kunnen weerstaan aan de tiranie van 'foute' ideologieën door zich te verenigen in gemeenschappelijke verdediging. Misschien hoort ons gedachtegoed ook bij ons territorium, en is het niet louter een kwestie van materie en grond? Is dan niet waar het in de wereld van vandaag om draait? De strijd (oorlog?) tegen terreur? We vechten niet meer voor vierkante meters grond (lebensraum), maar voor vrijheid van mening. Als die Britten, Canadezen, Australiërs, Nieuwzeelanders, ... honderd jaar geleden niet naar hier waren gekomen om te vechten, dan zou de wereld er nu anders uitzien. Jammer dat zovelen zo snel vergeten wat de kostprijs is (geweest) voor democratie en welvaart.

Het mag als een deel van onze opdracht gezien worden om de bevolking te blijven wijzen op de militaire presentie in de samenleving, en de noodzaak aan 'verdediging van het territorium'.  Als reservisten kunnen we daar aandacht aan besteden zonder de actieve eenheden in opdracht hiermee te belasten. Misschien is dat wel een geschikte manier om de subsidiëring die Defensie onze vereniging biedt doeltreffend te benutten. Zeker als we onze inzet op een verstandige manier kiezen. Een militair uniform valt altijd op tussen de opgekomen massa (zeker met de restricties die vandaag gelden), maar voor een maximaal effect moeten de verhoudingen toch enigszins in de gaten gehouden worden. Ons ploegje van 5 man was precies gepast voor de representatie in Ploegsteert.

We zijn er ook geen onbekenden meer. Prominenten en organisatoren komen al onmiddelijk een hand drukken en een babbeltje slaan. Die hartelijkheid heeft misschien ook iets te maken met de zuiderse gastvrijheid in dat deel van het land? In ieder geval voelen we ons er zeer welkom; zowel in het Frans als in het Vlamsch.

Ook op vlak van creativiteit is de Ploegsteertse Last Post uniek. De betrokkenheid van de lokale scholen zou hier enige invloed op kunnen hebben. Bij iedere ceremonie is er een delegatie van de schoolgaande jeugd aanwezig. Dikwijls met originele sfeerelementen. Dit keer kwamen de jongeren hun bijdrage leveren met een in bloemen geschreven boodschap: "Peace 4 Ever". Hartverwarmend om te zien dat jonge mensen zich nog willen engageren. Op vlak van burgerzin kunnen onze onderwijsinstellingen daar een voorbeeld aan nemen.

Wat we ook bijzonder appreciëren in de regio, is het biertje van de lokale brouwer (hoewel die het echte brouwwerk tegenwoordig uitbesteedt): de Queue de Charrue. Blijkbaar zijn daar wel meer liefhebbers van, want het brouwsel werd vorig jaar genomineerd voor de World Beer Awards. In plaats van direct in de Tripels te duiken, maken we er dus een smakenfestijn van, waarbij we het hele assortiment uitproberen. Ook de Ambrée en de Brune worden als zeer lekker aangemerkt in ons logboek. De Rouge hebben we nog niet geproefd, maar er komen nog gelegenheden om een terrasje te doen in Ploegsteert. 

 Hoewel er later op de avond enige druppels uit de lucht vallen, blijft het toch prima terrasjesweer. In goed gezelschap, maakt dat allemaal niet veel uit. We mogen ons glas heffen op een puike prestatie. Ha, voor ik het vergeet, het V-teken dat Marc maakt op de foto zou een Belgische uitvinding zijn die Winston Churchil heeft ingepikt. Geen idee of dat de waarheid is, maar de sympathieke man die naast mij stond tijdens de ceremonie, heeft het me twee keer met overtuiging verteld. Dat moet dus wel waar zijn :-)

Het is goed geweest,