|
TIR Franco-Belge-Allemand
08 oktober 2022
Een vriendschappelijk interlandencompetitie in Dunkerque
Vandaag zijn we naar Leffrinckoucke (Leffrinkhoeke) getrokken om deel te nemen aan de TIR interlandencompetitie. Met wat vertraging door mijn defecte wagen zijn we toch rond 10.15h aangekomen in het Fort des Dunes. Daar hebben we ons bij de andere teams gevoegd. Het weerzien van oude getrouwen na bijna drie jaar verloopt zeer hartelijk. Ook met de teams van Frankrijk en Duitsland. Wat wel opvalt in vergelijking met vorige edities, is de relatief lage opkomst. Een kleine bende, maar de sfeer is daarom niet minder goed.
De vertgenwoordigers voor België zijn: Chris, Franky, Pascal, Dominique, Gilbert en de kolonel wiens naam mij volledig is ontgaan (Peter).
Noah en ikzelf, kunnen na een klein kwartiertje al initiatieschieten met de luchtdrukwapens. We hebben deze keer ook terug een "moniteur de TIR" met kennis van zaken, die het ook nog goed weet uit te leggen. Hier is er geen competitie voorzien, wegens te weinig deelnemers denk ik. Chris en Pascal kunnen daardoor van de gelegenheid gebruik maken om deze wapens ook eens uit te testen. Daarna kunnen ze aan de slag voor het serieuze werk in de competitie. Eerst vuren met pistool en daarna met de karabijn (6mm).
Na de competitie kunnen we nog wat napraten over de geleverde prestatie. Het is ook goed om wat bij te praten met oude bekenden. Na de puntentelling geeft le président van de schuttersclub Jean Bart een rondje voor alle deelnemers. Jean Caenen doet zijn speech in het West Vloams. Goed voorbereid en zeer te genieten.
Na de toespraken is het tijd om naar de kleinde binnenplaats te gaan voor de prijsuitreiking. Voor de gelegenheid is ook le Maire de Dunkerque aanwezig om de laureaten te feliciteren. De groep van de 'Belgische Officieren' neemt drie bekers mee naar huis, en nog een souvenir. Helaas voor de groep 'Onderofficieren', worden daar geen prijzen verdiend. Maar ja, hoe gaat het spreekwoord weer? Deelnemen is belangrijker dan winnen, toch!?
Eens alle plichtplegingen zijn vervuld, is het tijd om de hongerige magen te spijzen met barbecue, stokbrood met kaas, en een stukje taart als dessert. Ook de dorstigen worden gelaafd.
Om de verbroedering te vieren, heeft Jean een kleine verrassing in petto. Elk land moet een lied brengen waarvan het refrein door de anderen kan meegezongen worden. Hoewel iedereen zijn best doet, blijkt toch al snel dat er geen bijzonder zangtalent verloren is aan de deelnemende ploegen. Voor de Belgen werd het marslied "O, grote beer" geselecteerd door de kolonel.
Voor iedereen in ons ploegje is dit toch een geslaagde dag geweest. Na een gesprek in mijn beste Frans met de schietinstructeur, heb ik een aantal insignes aan mijn verzameling kunnen toevoegen voor een schappelijke prijs. De gebeurtenissen van deze uitdagende, maar toffe dag, maken mij een tevreden mens.
Tot binnenkort,
Groetjes,
Peggy