Tubby's Every Man 's Club

Talbot House Experience, zaterdag 31 augustus 2024

De cyber oorlog is een feit. We zijn allemaal permanent verbonden met het wereldwijde web, dat onze aandacht opeist en gigabytes informatie naar ons toe sluist. Dat alles gebeurt grotendeels zonder supervisie of controle. Enerzijds misschien een schitterende kans om interessante gegevens uit te wisselen, maar eveneens een 'slagveld' waarin de gebruiker het doelwit is voor manipulatie en misleiding. Recent bevestigde het Europese Agentschap voor Cybercrime nog het aandeel van Poetin's Rusland in deze oorlog, met het doel de westerse samenleving te verstoren (onder andere om de verkiezingen te manipuleren). ...

Waarschijnlijk is dit een vreemde start voor een verslag over ons bezoek aan Talbot House. Het is in vogelvlucht de inhoud van mijn voorzitterlijke toespraak waarmee de activiteit wordt afgerond. Er zijn wel wat parallellen te trekken tussen de geschiedenis van het huis en de wereld van vandaag. De jongens die destijds naar Talbot House kwamen om eventjes te ontsnappen aan de surrealistische gruwel van de oorlog, vonden er een omgeving met 'gewone' mensen die op normale wijze met elkaar omgingen. Een moment om bezig te zijn met gewone, menselijke dingen.

In de hedendaagse stormvloed van vaak negatieve (kritische?) informatie en ongestaafd afbraakwerk, kan het een verademing zijn om af en toe contact te maken met 'echte' mensen. Even terugkomen in de realiteit. Loskomen van de imaginaties van de virtuele wereld. Dát is één van de redenen waarom onze kring regelmatig samenkomsten opzet. Om zo een platform te creëren voor echte conversatie met echte mensen. Tegelijkertijd ook mekaar ondersteunen in onze weerbaarheid tegenover de ontwrichtende invloed van verstorende web-boodschappen. Ondermijnende geruchtenverspreiding is van alle tijden, en de verdediging ertegen is bijzonder lastig. Hiervoor verwijs ik graag naar een satirisch boekje uit 1920, dat precies dit onderwerp hekelt (roddel, laster, kwaadsprekerij). Door het ongebreidelde bereik van het internet is het fenomeen  nog complexer geworden. Ook is het niet meer het domein van amateurs (roddelaars), maar een georganiseerde professionele branche met politieke en militaire doelen. Een reden te meer om daar, als reservisten, alert voor te zijn en mogelijk weerwerk te bieden. Met een positieve houding en uitstraling kunnen we anderen helpen focussen op de mooie en waardevolle kanten van de realiteit, zonder direct vast te lopen in negatieve oordelen. (Always look on the bright side of life)

Genoeg gepreekt! Alhoewel ... Tijdens het bezoek aan de kapel van het Talbot House ontpopt onze erevoorzitter zich als een volleerd predikant (foto). Een late roeping, wellicht. Het laat natuurlijk ook zien hoe bedreven we zijn bij het inleven in de situatie. Legeraalmoezenier Philip (Tubby) Clayton, de initiatiefnemer van het Talbot House, was eigenlijk meer geïnteresseerd in het samenbrengen van de soldaten dan in het religieuze aspect. Zijn ervaringen in een veldhospitaal hadden hem geleerd hoe belangrijk het was om mensen een kans te geven in vrijheid/veiligheid hun traumatische ervaringen te verwerken. Soms door even te ontsnappen aan de waanzin. Soms door ervaringen te delen met lotgenoten. Soms door een moment te vertoeven in een sfeer van menselijkheid. Zoals ik het zie, zou Tubby een voorloper kunnen zijn in de aanpak van Post Traumatic Stress Disorders (toen nog Shellshock genoemd en amper erkend als ziektebeeld).

Onze samenkomst begint eigenlijk op een vergelijkbare manier met het initiatief van Tubby. Vanuit alle hoeken komen wij binnendruppelen in de Every Man's Club (zoals het huis werd genoemd). We brengen ons persoonlijke verhaal mee, maar voor een paar uur zullen we deel uitmaken van iets dat groter is en ons verbindt.

We schuiven aan tafel voor een broodlunch met soep. Zonnig weer en een gepaste temperatuur laten toe dat we de maaltijd nuttigen in de tuin. Een eerste gelegenheid om een beetje bij te babbelen. Er zijn zeker voldoende broodjes en de soep is lekker. De 'wardens' zijn twee goedgemutste Schotse dames die gewillig tegemoet komen aan onze wensen. Extra soep ... geen probleem. Een fles water ...komt eraan. Biertje drinken ... neem maar uit de koelkast en maak zelf een lijstje van het verbruik. Heerlijk, dat vertrouwen. Zo'n positieve vibe!

Om 14h komt gids Hildegard ons mobiliseren voor een toer door het huis. Ze introduceert dat met de geschiedenis van de oorsprong ervan. Het verhaal van Neville Talbot en Philip Clayton, beiden legeraalmoezeniers. Daarna maakt ze meteen een sprong in de tijd om de hele evolutie tot op vandaag uit te klaren.

De theaterzaal, waar we ons rondje beginnen, kan later individueel verkend worden. Het audiovisuele materiaal schiet er vanzelf in gang. Maar wij volgen de gids naar de tuin en de rest van het huis. Ondertussen leren we vanalles bij. Wat gebeurde er met Talbot House tijdens de Duitse bezetting van WO2? Hoe maakte Sinterklaas kinderen gelukkig in moeilijke tijden? Wat gebeurt er als Engelse ingenieurs (imperial system) moeten samenwerken met Belgische aannemers (metric system)? Hoe zag facebook eruit tijdens WO1? Hoe eindigt een altaar in een scoutslokaal als tapkast? Wat is er bijzonder aan slapen in de 'generaalskamer'? ... en nog veel meer vragen en antwoorden.

In haar enthousiasme gaat onze gids gemakkelijk over de voorziene duur van de rondleiding. Maar niemand die daarom geeft, want het blijft interessant. Als ze er uiteindelijk toch een punt achter zet, laat ze zich nog eventjes verleiden om nader kennis te maken met ons gezelschap. Welke vereniging is dat nu eigenlijk, die KNUROO Kring Brugs Ommeland & West-Vlaanderen? Waarschijnlijk wordt de vraag enigszins in de hand gewerkt door ons dank-presentje voor haar? Een proefpakketje Gin & Rum van Ad Unum Omnes. Daar hoort uiteraard wat uitleg bij, over het 7de linie, de IJzerslag en de tradities van deze (bijna vergeten?) Belgische eenheid. Ook het aandeel van onze kring bij het herdenken van dit belangrijk brokje historie, verdient een vermelding. Zo leert onze gids ook nog iets bij.

Daarna kan onze kliek nog enkele zonnige uurtjes verpozen in de tuin. Wie goesting heeft om alleen op verkenning te gaan in de plaatsen waar de gidstoer niet langs is geweest, kan dat nu doen. Wiens kennishonger al voldaan is, kan conversatie zoeken bij de copains, onder het genot van een kop English Tea, koffie of een glas met iets fris (al dan niet alcoholisch).

Omdat voorzitters zich zonodig moeten laten zien tijdens bijeenkomsten, wordt het gezellige geroezemoes een kwartiertje onderbroken voor een belerende toespraak over de Kring en mogelijke analogieën met het Toc-H project (fonetische vervorming van Talbot House = TH). Ook tijd om reclame te maken voor de komende Nieuwjaarsactiviteit en ... presentjes. Lijkt er nu ook nog een toevallige parallel te bestaan tussen onze 40 jarige Kring en de Loch Lomond distillery. Niet eens zo ver gezocht, want één van de meest beroemde Belgen ter wereld was al een liefhebber van de Loch Lomond Whisky: kapitein Haddock (copain van Tintin). Genoeg reden om iedereen een 'proevertje' van deze opmerkelijke single malt (10 jaar) cadeau te doen. Wij zijn een happy company.

Als het sluitingsuur nadert, wordt de bewolking dreigend en even later vallen de eerste regendruppels. Tijd om afscheid te nemen van dit uitstekende gezelschap, en het Talbot House te verlaten. Het is nu weer ieder voor zich. Maar de Toc-H ervaring heeft ons rijker gemaakt. Ook zonder de duiding van de voorzitterlijke preek, heeft iedereen nieuwe wijsheid kunnen verzamelen door deze waardevolle kennismaking. De erfenis van Tubby Clayton leeft voort.

Knuffel, en tot de volgende keer, 

 DVz