Westfront BBQ
27 Augustus 2016

Nazomeractiviteit Kring BO

"Er is geen examen voorzien op het einde van het bezoek" voegt onze gids geruststellend toe aan de aanhef van haar betoog. Achteraf gezien ben ik daar heel gelukkig mee, want het zou voor mij een moeilijke prestatie zijn geworden. Als dit twee-uur-durende discours examenstof zou zijn voor echte studenten, dan zouden de reacties niet van de lucht zijn: "wat moeten we nu eigenlijk kennen?" Persoonlijk zou ik het nog verder drijven, met de vraag: "welk vak is dit eigenlijk?"

Wie oprecht genoten heeft van de gidsbeurt, zal mij deze 'te' scherpe reflectie misschien kwalijk nemen. Trek het u niet te erg aan. Onderwijsmensen zijn nu eenmaal niet zo mals voor mekaar. Voor mij is het moeilijk om een les bij te wonen waarvan ik het doel en de inhoud niet kan duiden. Ik miste een eenduidig thema (onderwerp), samenvattingen van essentie (wat te kennen voor het examen) , logisch overzicht (eerst het brede kader en daarna de details), onderscheid tussen feiten en interpretaties, enz .... De paar straffe uitspraken om aandacht te trekken kan ik didactisch wel appreciëren, mits ze NIET binnen het domein van mijn passie vallen: Verpleegkunde (schoenmaker, blijf bij je leest). Helaas heeft onze, even gepassioneerde gids dit laatste gebod een paar keer overtreden, waardoor ik vanzelf al een stuk minder te genieten wordt. Sorry hoor, maar Edith Cavell, die de Verpleegkunde (in wetenschappelijk betekenis) in ons land in de startblokken heeft gezet, afschilderen als een religieuze trut, is zoiets als pissen op mijn professionele trots. Not done!!! Wie teveel persoonlijke opinies en klemtonen wil verkondigen loopt altijd het risico om met de passie van anderen in botsing te komen. Onze Dirk zag er trouwens ook niet erg gelukkig uit bij de nogal denigrerende uitspraken over het Legion?

Als tegengewicht moet ik wel kwijt dat de dame beslist haar huiswerk grondig heeft gemaakt. Op een paar schoonheidsfouten na, leek ze mij bijzonder goed onderlegd over de micro- en macrodimensie van het besproken tijdvak. Dat heeft ook gezorgd voor een originele inkijk in het leven van onze overgrootjes en de maatschappij van toen. Verder vond ik ook het enthousiasme van de gids enigszins 'besmettelijk'. Wie zo gedreven zijn/haar ding aan de man brengt, kan rekenen op een sympathische respons. Dat zal wel iets te maken hebben met groepsdynamiek en onze dierlijke kudde - instincten. Maar dat is teveel analyse voor dit gegeven. Deze gidsbeurt is een unieke ervaring geweest waarin de losse brokjes informatie die we al bezaten, op een originele manier aan elkaar zijn geweven tot één verhaal.

In ieder geval is de Westfront - ervaring de moeite geweest. De expositieruimte is voorzien van airconditioning, wat meteen al een comfortabel gevoel teweeg heeft  gebracht. Verder bevat het ook een uitgebreide verzameling aan (digitaal) beeldmateriaal dat een onderdompeling toelaat in de bange dagen van de Groote Oorlog. Modern en toegankelijk gepresenteerde informatie voor alle leeftijden. Dit alles wordt authentiek gemaakt door de aanvulling met veelzeggende attributen, zoals: muuraffiches, officiële documenten, militaria, stafkaarten, persoonlijke spullen van onze piotten, ... Na een bezoekje aan dit centrum heeft de geïnteresseerde toeschouwer zeker een duidelijk sfeerbeeld gekregen van het leven aan het Westfront. Met begeleiding van een gids, die de highlights uit de expositie haalt, kan de inhoud iets sneller opgenomen worden dan bij een eigen exploratie. Toch lijkt het mij wel de moeite om hier later nog eens binnen te wippen voor het opdoen van een persoonlijke impressie. Uiteindelijk is dit een interessante kennismaking geweest voor mij, wat vermoedelijk ook het geval is voor de andere deelnemers. Een leuke opsteker.

Na de 'serious business' is het tijd voor wat ontspannen samenzijn. Dankzij Bert vinden we hiervoor onderdak (of beter gezegd, een terras) bij de Newport Times. Omdat er al genoeg 'geluisterd' is laat de voorzitter zijn gebruikelijke speechlust achterwege en wordt de focus onmiddellijk gericht op het proeven van enig gerstenat en andere verfrissingen. Het Ensor - biertje mag hierbij op flinke bijval rekenen. Maar ook de Valeir krijgt veel belangstelling, vooral uit de Neirinck - clan. Wellicht zit hier een soort eerbetoon in vervat voor hun stamvader en onze Erevoorzitter, Valère?

De kelen blijven niet lang droog en het gezelschap is van bewezen klasse. Qua sfeer hoeft daar geen verdere illustratie bij. Bestuursleden ontpoppen zich spontaan tot 'garçons', wat wel past bij hun rol van gastheer. Ook de 'service' loop dus voorbeeldig en toegewijd. Daar krijg ik meteen een 'warm gevoel' van (hoewel ook de omgevingstemperatuur een rol kan spelen). Wij zijn echt een kring door en voor de leden.

Als Traiteur Didier zijn foodtruck opent, duurt het niet lang voor we de straat over kunnen om enkele borden te vullen met een diversiteit aan lekkere happen. Voor één keer laat ik mijn dieetintenties maar voor wat ze zijn, en laat het mij goed smaken. Het is dan ook een barbecue - aanbod dat bijna niet te evenaren is.

Het eten zit dus goed, en de maaltijdconversatie zit helemaal binnen de verwachtingen. Een vleugje 'weerzien', een snuifje 'vakantiemijmering' en een brokje ernstige belangstelling voor het reilen en zeilen van de copains. Meer moet dat niet zijn. Deze nazomeractiviteit is genieten op alle niveaus.

Om de bijeenkomst wat extra 'af te kruiden' stelt de voorzitter een spelletje voor. Wie zin heeft mag zijn artistieke talenten loslaten op de constructie van een 'Scoubidou'. Zonder tijdsdruk mag iedere deelnemer een kunstwerkje in mekaar flanzen uit kleurrijke plastic-strengen. Nadien mogen de knutselaars mekaars werk beoordelen en de hoogste score krijgt een prijsje (een ander spelletje). Na enige startproblemen engageren 5 kandidaten zich voor deelname. Opgaand in hun creatie tonen de mededingers uiteenlopende tekenen van 'ontspanning' en 'spanning'. Vooral tijdens de laatste 10 minuten neemt de ijver bijna olympische proporties aan. De voorzitter weet zich hierbij als waardige scheidsrechter te profileren, zodat enkele frauduleuze pogingen (prefab werkstukken) gebannen worden uit de sportieve competitie. Alles met een grote knipoog, natuurlijk. Dat onze jongste deelnemer uiteindelijk met de prijs gaat lopen, kan op ieders waardering rekenen. Een verdiende overwinning.

Misschien zijn we de vooroorlogse sfeer nog even aan het herbeleven? De tijd toen mensen 's avonds op straat kwamen om samen te babbelen en soms iets te nuttigen. Zelfs het invallende donker weet de gezelligheid niet te verstoren. We blijven nog een hele tijd bij elkaar zitten om te praten over vanalles. Ieder over zijn 'ding' en toch ook iedereen samen. De sfeer die je vooral treft in een groep mensen die een brok gemeenschappelijke achtergrond delen. Zeker niet allemaal gelijk op vlak van opinies en indrukken, maar wel begrijpend en bereid om te vertellen en te luitsteren. Al bij al een prachtige afsluiter voor het zomerreces. Met zo'n boost kan ik er weer tegen voor enkele maanden.

Merci maten

Vz@ROO-West