Het verhaal gaat verder ...

Kringmaaltijd, vrijdag 25 november 2022

Het voelt een beetje als 'thuiskomen', als we samen met de vroege bestuursleden de Ridderzaal van het Moerkerkse Kasteel betreden. Een indrukwekkende rustieke ruimte, vol van traditie en militaire glorie. Maar ook een warm knisperend haardvuur en feestelijk aangeklede ronde tafels. De decoratie die we eraan toevoegen voor ons feest is direct complementair met het interieur. Onze kringvlag wordt dit keer vergezeld door een replica van het vaandel van het 7de linieregiment en een wakend soldaat in het uniform van deze Eenheid uit 1914.

Nu de coronadreiging op de waakvlam staat, kan ik weer mijn voorzitterlijke verantwoordelijkheid om van alle aanwezige dames te proeven, helemaal ter harte nemen. Er kan weer gekust en omhelsd worden. Dat maakt het hele gebeuren ook wat meer spontaan en ontspannen. De ontmoeting is een feest voor alle zintuigen. Iedereen ziet er ook schitterend uit. Collega's in Groot Tenue (2A), Spencer (1C), avondkledij en stadskledij, met bijpassende uitdossing voor de dames. Dit gezelschap kan zich overal vertonen.

Helemaal in stijl met de statige omgeving van het kasteel, ontplooit onze gratieuze kliek zich rond de haard voor het aperitiefmoment. Onder het genot van een drankje en een fijne selectie aan hapjes, ontwikkelen de onderlinge gesprekken. Dertig mensen op het appel, deze keer. Wat een goeie opkomst mag heten. Ook onze nationale voorzitter komt ons terug vervoegen. Da's toch ergens wel een pluim voor de organisatie van onze vorige editie?  De aantrekkingskracht van het kasteel zal er ook wel voor iets tussen zitten. En dan zeg ik nog niets over het voortreffelijke gezelschap aan tafelgenoten.

Hoewel de mensen van de bediening er niets van laten merken, is het druk in het kasteel. Gelijktijdig met ons korpsfeest zijn er nog drie andere feestzalen in gebruik. Voor sommigen onder ons heeft het wat moeite gekost om een parkeerplaatsje te vinden voor de wagen. Maar iedereen is op tijd en het onthaalmoment kan optimaal benut worden. Met een gevuld glas kan de introductiespeech van de voorzitter beluisterd worden die zijn finale vindt in de traditionele heildronk op Zijne Majesteit de Koning. Daarna is het tijd voor de groepsfoto en kan ieder zijn favoriete tafelgezelschap kiezen.

Dat is het moment voor -opnieuw- een traditione interventie bij korpsmaaltijden. Onze Sgt4Ever, en eeuwige jongste van de bende, opent het maaltijdgebeuren met de voorstelling van het menu. Hij doet dat op een virtuoze manier, en levert ons een parel aan achtergrondsinformatie bij de gerechten die straks onze borden zullen decoreren. Marc heeft duidelijk zijn huiswerk gemaakt en laat ons delen in zijn opgedane kennis, alsook enkele filosofische gedachten-spinsels. Ach, dit is een ondergewaardeerde opdracht. Marc maakt van deze klus een juweel, waardoor alles op het menu eigenlijk beter wordt. Een onmisbare meerwaarde voor het feest!

De komende uren volgt, zoals gewoonlijk, de heerlijke parade van voortreffelijke gerechten. De conversatie aan de tafels trekt ook snel aan. Er is altijd genoeg te vertellen, want onze verhalen hebben vaak gelijkende raakvlakken. Voor de rest zijn we ook allemaal verschillend genoeg om nieuwe onderwerpen ter tafel te brengen. Altijd boeiend en altijd leuk.

Terwijl we nagenieten van de opgedane smaaksensatie, maakt de voorzitter/verteller van de onderbreking tussen de gangen gebruik om enkele verdienstelijke mensen en zaken binnen de Kring voor het voetlicht te brengen. Het 'thema' van de avond (the stories we live by) wordt wat nader uitgelegd en uitgebreid naar het verhaal van het 7de linieregiment. Dat laatste ligt ons nauw aan het hart, sinds we hun monument aan de Uniebrug min of meer geadopteerd hebben.

Het kringverhaal is uiteraard méér dan dat, en vele mensen helpen het samen te schrijven. Omdat het al een tijdje geleden is dat we de 'schrijvers' onder onze leden in de bloemetjes hebben gezet, lijkt dit een gepast moment om de inhaalbeweging te maken. Heel wat mensen hebben dit jaar trouwens hun verhaal met ons gedeeld op de webpagina. Marc L onderhield ons met zijn indrukken over een uitstap met enkele Ierse studenten in de Westhoek. Marc G liet ons meegenieten van diverse representatietaken die hij in naam van de Kring heeft uitgevoerd (Te Deum, Wapenstilstand, Viering 100 jaar onbekende soldaat). Didier deelde zijn ervaring bij de Koning Albert herdenking te Nieuwpoort, en Peggy kroop nog eens in de pen om de Switchback Memorial Trail en Duinkerkse interlanden TIR te verslaan. Ook Dirk S heeft zijn verslagje over de Peterstad voor 1C/1Gr toegevoegd aan onze site. Helaas is hij vanavond niet van de partij.

Alle schrijvers krijgen een pakketje streekbieren om hun inspiratie levendig te houden. Natuurlijk ook om hen te bedanken voor de inzet die ze geleverd hebben  voor onze vereniging en Kring.

Onze nationale voorzitter krijgt ook de gelegenheid om eens de benen te strekken. Er is één Zilveren KNUROO medaille uit te reiken. Dochter Liesbeth mag die ontvangen, vóór ze definitief naar de States verhuist. Buiten haar (verborgen) actieve bijdrage aan mijn voorzitterlijke inspiratie, heeft ze tal van inspanningen geleverd voor de vereniging. Haar verdienste is dus echt en de beloning terecht. Maar toch is dit een primeur. Voor zover ik weet is dit de eerste keer dat een vrouwelijk KNUROO-lid zonder militaire achtergrond deze medaille in de wacht sleept. Door haar maritieme ervaring heeft ze wel strepen, natuurlijk (2Offr), en maakt ze deel uit van de nautische familie. Maar toch, ... dit is een unieke gebeurtenis. Liesbeth is er ook zichtbaar tevreden mee (evenals paps).

Buiten de expliciet vermelde, verdienstelijke personen, mag er natuurlijk ook een bedankje gaan naar alle leden die onze vereniging in stand houden. Het traditionele geschenkje bevat dit keer enkele nuttige spulletjes om aan ieders (en ons) verhaal verder te schrijven. Ook een uniek flesje Gin met de wapenspreuk van het 7de linieregiment (Ad Unum Omnes) om het geheugen te scherpen en de herinneringen warm te houden.

Na het getafel kunnen we nog wat rondwandelen om te polsen bij de andere aanwezigen naar hun ervarigen van de avond. Veel tevreden gezichten en hier en daar nog enkele aanvullingen op vertelde verhalen opgevangen. Dit is weer een goeie geweest. Nog even proosten met een digestief drankje en dan geleidelijk afscheid nemen om de weg naar huis aan te vatten. Zoals gebruikelijk wijst de klok al iets na 2 uur aan als we de bedstede betreden. Tijd om te dromen van weer een nieuwe ervaring binnen ons verhaal.

Tot schrijfs,

 DVz