"Vrij Krachtig"

Uniebrug herdenking 7^de linie

zaterdag 21 oktober 2023

Over het concept 'kleinschalige' herdeningsplechtigheid, bestaan duidelijk verschillende interpretaties. Recent kreeg ik nog een uitnodiging in de bus voor een herdenking met het expliciete predicaat 'kleinschalig'. Bij nalezen van de brief werd een programma voorgesteld dat zou beginnen om 09.30h en aflopen tegen 12.30h. Een evenement van pakweg drie uur, zeg maar. De term 'kleinschalig' lijkt dus niet direct in verband te slaan met de duur van het gebeuren. Zou het te maken hebben met de complexiteit van de organisatie? Of is het louter een maat voor het aantal verwachte aanwezigen/genodigden? 

Qua aanwezigheid kan onze herdenking beslist niet concurreren met de omvang van plechtigheden zoals die in Ramskapelle. Met 35 mensen op het appel zijn we al heel tevreden. Op vlak van kwantiteit is dat waarschijnlijk 'klein' te noemen? De site rondom het monument is echter niet bijzonder groot en met de opkomst die we hebben, staat er toch direct een mooi troepje verzameld. 

De pomp and circumstance van de 'grote' plechtigheden hebben we niet. Ook het aantal prominenten is beperkt. 1OM Dierick vertegenwoordigt het Militaire Commando van de Provincie, en kapitein Gunst van DOVO komt zijn sympathie betuigen. Daarnaast kunnen we natuurlijk rekenen op vertegenwoordigers van diverse vaderlandslievende verenigingen en een mooie collectie vaandeldragers.

Doch, buiten deze functies en hoedanigheden, is de hele samenkomst vooral heel 'menselijk'. De begroeting is persoonlijk en zonder veel protocol. Wie erbij is, komt uit persoonlijke overtuiging. Dit is zowel een moment van ontmoeting, als een moment van herdenking. 

De tamelijk informele sfeer betekent niet dat er geen coördinatie nodig is. Het scenario van de plechtigheid ligt helemaal vast in een draaiboek. Dit jaar komt er zelfs een extraatje bij, want de twee soldaten (figuranten) van het 7de linieregiment die het monument flankeren moeten ook orders krijgen. Gelukkig heeft onze kring zijn beste mensen ter beschikking om alles in goede banen te leiden. Johan presenteert ons vaandel. Chris legt de bloemen neer, aangereikt door Benedict. Didier beveelt de vaandrigs en de soldaten. Joris speelt een ontroerende Last Post. Marc L stuurt de klank en muziek. Voorzitter fungeert als verteller en gastheer, en Marc G zorgt voor de foto's. Kortom, met zo'n selectie van ervaren onderofficieren (en één Offr trompet) kan de zaak niet stuk. Als op het einde van het gebeuren iemand van de gasten opmerkt: "meer moet dat niet zijn", dan denk ik dat dit een compliment mag zijn voor de vlotte manier waarop alles is verlopen. Onderliggend brengt zo'n organisatie wel wat stress met zich mee, maar we spelen goed samen waardoor het lijkt alsof alles moeiteloos tot stand komt. Hier tonen we onze kwaliteiten en competenties!

Ons optreden blijft trouwens niet onopgemerkt. Verschillende voorbijgangers blijven even staan om de gebeurtenis gade te slaan. Er worden ook veel foto's genomen. Hoewel sommige gedreven stappers zich onhoudbaar langs onze opstelling wurmen, is er toch een opvallend aandeel dat even pauzeert om van de voorstelling te genieten. Een onverwachte toegift bij hun wandeltocht.

Ieder jaar zijn er enkele toevallige toeschouwers. Dikwijls nemen ze de tijd om de plechtigheid te bekijken. Ooit werd er zelfs spontaan geapplaudisseerd voor de Last Post, door enkele voorbijgangers aan de ander kant van de IJzer. Dit keer blijft het bij kijken en foto's maken. Maar voor ons bevestigt dat de waarde van wat we doen. De grote bijeenkomsten zullen zeker de aandacht trekken van heel wat mensen (die zich afvragen wat er gebeurt). Ons kleine project wordt altijd gezien door enkele passanten, die meestal proberen te begrijpen waarover het gaat. De kransen die achterblijven op het monument worden door veel voorbijgangers gezien (en zelfs gefotografeerd en gepubliceerd). Het doel van ons initiatief wordt dus bereikt, om aandacht te trekken voor de historische verdiensten en het belang van onze Defensie (ook actueel).

Om de redenering te voltooien, meen ik te kunnen stellen dat ons project klein is qua omvang en tijd. Door de connectie die wordt gemaakt met de aanwezigen en de dynamische aanpak (inhoud is elk jaar anders), denk ik dat de impact van dit optreden toch vrij intens is. Ieder jaar krijgen we complimenten van verschillende genodigden. Aangezien het monument op zich een aandachtstrekker is, gelegen langs een route met veel passanten, wordt de aandacht die wij eraan besteden zeker opgemerkt (plechtigheid, bloemen, display). Waar dit standbeeld vroeger (vóór 2015) enkel een opvallend stuk steen was, heeft het nu terug diepgang en betekenis gekregen. Een 'vrij krachtig' effect, me dunkt!?

Hoewel de plechtigheid maar een half uurtje duurt, zorgt de wind er toch voor dat iedereen tegen het einde de afkoeling gewaar wordt. Dan is het maar gastvrij om de gasten en medewerkers een drankje aan te bieden om terug op temperatuur te geraken. Akkerwinde zorgt voor een warme omgeving en de nodige dranken om de inwendige mens te versterken. Meteen ook een geschikt platform om onze vrijwillige figurant-soldaten voor te stellen aan het publiek en hen een symbolisch cadeautje te overhandigen. Dat daar een spontaan applaus voor losbarst, is helemaal verdiend. Het is uiteindelijk de jongere generatie die de herinnering zal moeten voortzetten. Zeer bedankt, Victor en Martijn!

Vz@Roo-West

PS: fotoreportage van Suzanne Nys