|
|
Zij die gesneuveld zijn ...
Last Post Uniebrug, zaterdag 19 oktober 2019
"Een perfecte uitvoering," luidt het compliment dat we van AJM Rammant krijgen na afloop van de plechtigheid. Deze blijk van waardering, aangegeven door de nieuwe korpsadjudant van het Militaire Commando van de provincie, is beslist een hart onder de riem voor onze Kring. Een stevige opkikker om te volharden in ons engagement. We mikken wel op kleinschaligheid, maar de inzet ervoor is groot en de kwaliteit navenant. Het is de vijfde keer dat we de bloemenhulde met Last Post organiseren aan het Uniebrugmonument (7de Linie) te Nieuwpoort.
Het scenario is niet veranderd, sinds de eerste keer in oktober 2015. Een welkomswoord voor alle aanwezigen. Belgische militaire marsmuziek op de achtergrond. Vaandels opgesteld langs de oever van de IJzer. Onze trompetter, opgewarmd om de Last Post over het stille herfstlandschap te blazen.
De
verteller stelt het verloop en het doel van de plechtigheid voor,
waarbij dit keer bijzondere aandacht wordt gevraagd voor het
gedenksteentje dat op het monument is aangebracht. Met dit initiatief
zet onze Kring -letterlijk- zijn belofte in steen, om de herdenking
voor het 7de Linie, en alle Belgische soldaten, in stand te houden zolang we daartoe in staat zijn.
 |
 |
De kernachtige woorden op de steen zijn in het bijzonder bedoeld om de herinnering in stand te houden voor de velen die het leven lieten bij de bloedige gevechten op dit plekje: "Zij die gesneuveld zijn, worden niet vergeten. Zij die vergeten zijn, zijn dood."
Meteen wordt ook de daad bij het woord gevoegd. Drie soldaten van het 7de, die het ultieme offer brachten in de chaotische oktoberdagen van 1914, worden aan de toehoorders voorgesteld. Drie gewone jongens uit de Kempen, die het hele defensieve manoeuvre meemaakten van Antwerpen tot aan de IJzer, om hier de dood te vinden. Een ijzergieter, een brugwachter en een landbouwer. Twee vrijgezellen en één gehuwd. Respectievelijk 21, 24 en 28 jaar oud. Vermoedelijk ergens begraven in de omgeving van de brug, maar nooit teruggevonden.
De Last Post is voor hen en hun lotgenoten.
Dan volgt de bloemenhulde. De muziek van pianist/componist André Devaere zorgt voor een gepaste achtergrond. Opgeroepen in het 7de linieregiment, raakte deze beloftevolle muziekvirtuoos uit Kortrijk, dodelijk gewond tijdens de gevechten rond Sint-Joris. Zijn muziek leeft voort.
Kransen worden neergelegd door het militaire commando van de provincie, de KNUROO-kring Gent en kring West-Vlaanderen.
Sonata, Opus 2 van Andre Devaere roept de juiste stemming op en opent de gelegenheid voor een moment van introspectie.
Enkele toevallige voorbijgangers, blijven rustig in de achtergrond staan. De sereniteit van de plechtigheid wordt niet verstoord. Met het nationale volkslied, volgt nog een laatste groet.
Daarna kunnen de toeschouwers, in primeur, een blik werpen op het gedenksteentje dat vanaf nu het monument zal sieren.
Het is tijd om aan het informele deel van de bijeenkomst te beginnen. We vinden onderdak in het nabije gemeenteschooltje van Sint-Joris om met een hapje en een drankje nog eventjes de opgedane ervaring te herkauwen. Natuurlijk is dit ook een gelegenheid om de vriendschapsband met de talrijke sympatisanten te hernieuwen. Het compliment van de provinciale korpsadjudant is daarbij ook mooi meegenomen.
De volgende editie van deze plechtigheid gaat door op zaterdag 24 oktober 2020. In de tussentijd gaan we op zoek naar nieuw historisch materiaal om het verhaal van de soldaten van het 7de Linie verder aan te vullen.
Wij zullen hen niet vergeten!
Vz ROO-west
