In de kijker

11 November 2010, bloemenhulde wapenstilstand

Belgisch herfstweer! Een betere naam kan ik daar niet voor vinden. De 11 november hulde aan het Albertmonument wordt dit jaar omkaderd met passende weer-effecten. Er staat een stevige bries, en de regenval varieert van "druilerig" tot "gietend". De opkomst van kijklustigen is dan ook voorspelbaar laag. Zelfs de SFX-Speelschaar laat het afweten. Een delegatie van twee trompetters moet de elementen trotseren om toch enig muzikaal eerbetoon aan te bieden. Of het aan de organisatie ligt of aan het temperament van deze twee muzikanten, is niet duidelijk, maar voor de huldebrengers goed en wel opgesteld staan, klinken al de eerste noten van de Last Post. Enigszins verrast wordt hierdoor de groet door de militaire aanwezigen wat 'rommelig' uitgevoerd. Best dat het grote publiek dit niet te zien krijgt. 

Verder verloopt de plechtigheid volgens het traditionele scenario. Na de burgerlijke overheden en de (actieve) militaire eenheden, betuigen ook de reserveofficieren en -onderofficieren hun respect voor hen die het leven lieten in de naam van vrijheid en vrede. Zelfs inderhaast en in de regen is de emotioneel geladen sfeer van het gebeuren voelbaar. Met een klinische (kritische) blik beschouwd, lijkt dit misschien een formele routineaangelegenheid. Toch kan de aangrijpende stilte tijdens de hulde moeilijk toegeschreven worden aan een intuïtief gevoel voor discipline bij de zeer gevarieerde groep aanwezigen. Hier gebeurt 'iets' bijzonders.

De optocht door de stad, richting stadhuis, wordt wegens het gure weer afgelast. De gecharterde bus is groot genoeg om iedereen een comfortabele verplaatsing te bezorgen. Hierdoor komen we wel wat vroeger dan voorzien ter bestemming. De deur van het stadhuis is nog op slot. Gelukkig wordt deze laatste hindernis vlot genomen, en is het vat Brugse Zot al aan het lopen. Het gezelschap is dan wel klein, maar daarom niet minder boeiend om conversatie op te zetten. Met een aanwezigheid van 5 leden, is onze kring trouwens goed vertegenwoordigd. En omdat we van (leuke) verrassingen houden is er ook een presentje voor diegenen die de weergoden hebben getrotseerd. Iedereen krijgt een (officiële) poppy-pin. Beslist een gepast hebbeding om in deze tijd van het jaar op te spelden. (zie ook website Royal British Legion)

Voor velen is de elfde november zomaar een vrije dag. Een moment om van de vrijheid te genieten door wat te sporten, te ontspannen, of lekker lang uit te slapen. Vrijheid is echte nooit vrijblijvend of gratis. Het loont de moeite om ook daar even bij stil te staan. Bij de bloemenhulde hebben we dat gedaan, en met de opgespelde poppy laten we zien dat vrede geen vanzelfsprekend gegeven is.