Ad Unum Omnes

Uniebrug bloemenhulde, zaterdag 23 oktober 2021

Voor de wielertoeristen die een herfstritje maken langs de IJzer, is het een jaarlijks terugkerend euvel. Op de zaterdag die valt tussen 17 en 23 oktober, wordt het jaagpad aan de Uniebrug kortstondig ingenomen door de West-Vlaamse reserveonderofficieren. Er wordt een geluidsinstallatie op poten gezet, vaandels vormen een respectvolle linie, sympathisanten troepen samen, de trompetter stelt zich op en meerdere bloemenkransen liggen klaar voor de komende hulde. Voor een aantal passanten is het een interessant spektakel, dat uitnodigt om een tijdje te blijven staan als toeschouwer. Anderen ervaren het wellicht als een vervelende hindernis op hun voorziene route. Voor deze laatsten is er altijd mogelijkheid om rond de opstelling te sluipen en hun weg ongestoord verder te zetten.

Ieder zijn ding, natuurlijk. Op deze rustige zaterdagmorgen, is er op deze vredige oever -overgoten met de deugddoende warmte van een herfstzonnetje- plaats voor iedereen. Hier is al genoeg gestreden en gebloed. Precies om dat niet te vergeten, komt de kring reserveonderofficieren hier jaarlijks aantreden.

De voorzitter dankt alle aanwezigen voor hun interesse en inzet, en situeert kort de historische context voor deze herdenkingsplechtigheid. Honderdenzeven jaar geleden hebben de jongens van het 7de linieregiment, op deze plek, de Duitse stormloop tegengehouden gedurende zeven dagen en nachten. De tol aan doden en gewonden was erg hoog, maar er zijn ook heroïsche momenten van vindingrijkheid en dapperheid geweest die niet mogen vergeten worden. Het Zevende, en bij uitbreiding het Belgische Leger, heeft hier een gerespecteerde plaats in de geschiedenis verworven. (lees meer hierover op onze Uniebrug-pagina's)

De verdienste van ons leger staat buiten kijf. Toch is het goed om er ook bij stil te staan dat een leger in de eerste plaats bestaat uit 'mensen'. In het geval van het 7de, waren dat vooral heel gewone jongens die hun dienst voor de Natie hebben gedaan. Om dat niet te vergeten, worden twee van deze soldaten voorgesteld aan het publiek: Peter Gilis en Karel Binnemans. Twee gehuwde mannen die zich na hun dienstplicht voor vier jaar engageerden om als reservevrijwilliger actief te blijven bij het leger. Beiden sneuvelen bij de Slag om Lombardsijde, op 4 november 1914. Hun stoffelijke resten zijn nooit teruggevonden.

Voor deze mannen, en hun vele lotgenoten, brengen de aanwezigen een respectvolle groet, terwijl de ontroerende tonen van de Last Post worden meegedragen langs de rivier. 

Bloemen tonen de schoonheid van de natuur. Ze laten ook de kwetsbaarheid ervan zien, en de tijdelijke aard der dingen. Maar ook het hoopvolle aspect van de nooit voltooide cyclus van dood en leven. Met op de achtergrond de onsterfelijke muziek van Andre Devaere, pianist-componist geneuveld in dienst bij het 7de linie, worden vijf kransen neergelegd aan de voet van het monument. De nationale hymne besluit de plechtigheid met een laatste ingetogen groet.

Met het weer hebben we het enorm getroffen, dit jaar. Niemand staat er verkleumd of doorweekt bij. Maar er is toch een merkbare behoefte aan wat menselijk gezelschap in een knusse omgeving. Na ingetogen momenten moet er ook plaatsgemaakt worden voor emotie. Restaurant Akkerwinde in het centrum van Sint-Joris, biedt ons de gepast omgeving hiervoor. Zalig landen aan een tafeltje voor het ontdekken, vernieuwen of bekrachtigen van vriendschapsbanden. Nieuwe mensen leren kennen, bijbabbelen of reflecteren op de voorbije ervaring. Mensen hebben mensen nodig.

Wat bijzonder interessant is tijdens deze afronding, is het contact met authentieke inwoners van het dorp Sint-Joris. Hier leeft het stukje geschiedenis dat we net hebben herdacht 'echt' verder. Zeven jaar na onze prille opstart van het Uniebrug-initiatief, maken we eindelijk stevig contact met de mensen van deze regio. Misschien maakt de 'drink' de conversatie wat gemakkelijker, maar het gesprek is warm, meelevend en inspirerend. Ik denk dat we vandaag nieuwe bondgenoten hebben gevonden voor verdere ontplooiing van de herdenking. Dat geeft een goed gevoel. We hebben dit goed gedaan.

Merci gasten!

 DVz

Met gemeende dank aan Ilse Degroof voor het prachtige fotomateriaal dat we mochten gebuiken.