|
| KALENDER 2023 |
Archief  |
FOTOGALERIJ |
AANKONDIGINGEN |
ARTIKELS &
VERSLAGEN (lijst) |
 Sterren |
 |
CONTACTS | LINKS |
 |
Oorlog en Vrede Nazomeractiviteit, 2 september 2023 Mijn vader was 12 jaar toen de Duitse troepen in een korte veldtocht ons landje onder de voet liepen. Hij woonde op de Diksmuidse Heerweg in Zedelgem, op een steenworp van de kazerne en het domein Vloethemveld. Eerst zag hij er een indrukwekkende opstelling van luchtafweerkanonnen staan (Bofors), die vervolgens inderhaast werden achtergelaten door terugtrekkende Belgische verdedigers. Het Duitse Heer maakte een spectaculaire entree, waarbij vooral de aanwezigheid van een grote hoeveelheid machinegeweren vrij veel indruk maakte op mijn jonge vader. Dat was ongezien bij het Belgische leger. Later zou hij als 'onschuldig' (en onverantwoord) kind meerdere malen de afsluiting van het domein Vloethemveld trotseren om er nieuwsgierig rond te sluipen. Iedereen wist dat er wapens en munitie te vinden waren, en voor een avontuurlijk jongetje van 13 jaar was het een uitdaging om daarvan iets toe te voegen aan de eigen schatkist. Bangelijke momenten vol heerlijke schrik en triompf, zijn dat geweest voor hem. Na de oorlog is de hele site 'militair domein' geworden, en aangezien mijn vader ondertussen al een zekere volwassenheid (veratnwoordelijkheid) had bereikt, is hij er nooit meer binnen geweest. Misschien heeft hij zelfs niet geweten dat zich daar een kamp voor krijgsgevangenen bevond? In ieder geval heeft hij er mij nooit iets over verteld. Vreemd, want al bij al hebben er tienduizenden gevangenen verbleven, en in een 'dorp' als Zedelgem zou je verwachten dat zoiets niet geheim zou kunnen blijven. Of misschien wist hij van het bestaan ervan, maar is hij er 'discreet' over gebleven? In ieder geval kreeg onze Kring nu de mogelijkheid om met Ludo Meulebroeck als gids, het gebied te bezoeken. Een domein met veel gesloten hekkens en de 'verlaten' sfeer die je wel meer vindt in militaire installaties die buiten gebruik zijn gesteld. Een plek vol stille herinneringen. Met de deskundige uitleg van Ludo kwam alles terug wat tot leven. Een verhaal dat eigenlijk tot op vandaag nog niet compleet is verteld. Maar wel een ogen-opener. Om deze ervaring te laten bezinken schoven we vervolgens onze voeten onder tafel in Kenny's Paradijs. Inderdaad een paradijselijk rustig plekje in onze jachtige wereld. Ontspannen zitten met de maten aan de karpervijver met een drankje. Ver weg van de drukte, enkele lekkere barbecue brokken verorberen en babbelen tot het gaat schemeren. mmmmm... Een sfeerbeeld in woorden en prentjes vind je hier. |
 |
 |
Belgian Cenotaph Parade London, 15 juli 2023 Hoewel deze plechtigheid geen gebruikelijk onderdeel is van onze kringactiviteit, zijn er in het verleden toch regelmatig kringleden aanwezig geweest bij dit unieke gebeuren. Dit jaar waren de omstandigheden gunstig voor Benedict, om deel uit te maken van deze Belgische militaire optocht in Londen. Een indrukwekkende ervaring, die hij graag met ons deelt in zijn verlag van de gebeurtenissen. Voor wie niet zo vertrouwd is met de ceremonie, geeft 'onze man ter plaatse' ook wat verduidelijking. Dat is wel nodig, want het hele ding 'ademt' historie. Kleurrijke uniformen, traditionele ceremonies en rituelen, militaire dril, vaandels, ... Impressionant genoeg om een plaatsje te krijgen op YouTube. Voor de deelnemers is het een 'lange' dag, nog zonder de voorbereidende training gerekend, om uiteindelijk een kort optreden te doen aan het Cenotaaf monument. Een en ander wordt goedgemaakt door de verzorging die hen te beurt valt (vervoer, snacks, drinks, onthaal bij de collega's van de Guards). Toch blijft dit waarschijnlijk één van die ervaringen waarvan je 'moe maar voldaan' naar huis komt? Je maakt eventjes deel uit van iets wat veel groter is dan jezelf. Gelukkig hebben de Britten wat meer aandacht en respect voor het oorlogsverleden, dan wij op het vasteland. Ze hebben de voorbije wereldoorlogen natuurlijk ook anders beleefd en uiteindelijk waren ze overwinnaars. Wij hebben enkel onfrisse ervaringen met bezetting en collaboratie, waarbij de rol van het verzet nooit zijn verdiende aandacht heeft gekregen. Tja, hoewel ik bijzonder fier ben op mijn land en nationaliteit, moet ik toegeven dat het soms door vreemde krachten wordt geleid. Het land van Magritte, zeker. Maar de rest van de wereld 'kent' ons! Brave Little Belgium, dat 'den Duits' tot staan bracht in WO1 en dat het Britse expeditieleger hielp ontsnappen in '40. Jammer dat wij deze prestaties zo gemakkelijk laten verpieteren in de hoeken van de geschiedenis. Niet die 'van Vlaanderen' zeker?! Maar op de Cenotaph Parade waren we in full force, met wapens, en ... met onze Benedict. Zijn verslag lees je hier. |
België feest Brugge 21 juli 2023 De 'Drache Nationale' is een begrip dat iedere militair die nog heeft deelgenomen aan het Nationele Defilé, wellicht kent. Het vaderlandse buitje overvalt je tijdens het wachten in de Wetstraat, terwijl je het gelid niet kan verlaten. Of je krijgt het op je nek terwijl je op het Paleizenplein in evenwicht tracht te blijven op de onregelmatige kasseien. ... Voor het Te Deum in Brugge, beloofde het KMI dit keer gelijksoortige condities, zij het van korte duur. Gelukkig kwam de regenval 'vroeg' en duurde het maar 10 minuten. Daarna bleef alles droog en zonnig. Een stevige delegatie van onze kring was present voor dit vormelijke luik van het Nationale Feest: AJM Devlieghe, ADC Nicolet en Adjt Goethals. Verder was er nog opvallend veel militair volk aanwezig, waaronder zelf enkele reserveofficieren met hoge graden (kolonels) die we nog niet eerder hebben gezien. Ook de moeite waard om (opnieuw) kennis te maken met Kaatje, de nieuwe RSM van de provincie. De kersverse AS3 (Tania) was er ook. Allemaal 'girl power' op onze provinciestaf. Daar komt binnenkort nog een vrouwelijke provinciecommandant bij. Interessante evolutie vind ik dat. Maar als medicaller ben ik wel tamelijk gewoon aan vrouwelijke collega's. Deelnemen aan het Te Deum, de optocht, de formele toestpraken en de receptie, lijkt misschien niet erg feestelijk. Toch heeft het een bijzondere charme. Het is een moment om oude bekenden weer te zien en wat verhalen te delen. Leuk om even, in uniform, ruime belangstelling te krijgen van heel wat toeschouwers (veel toeristen). Genieten van de toespraken, en vooral proberen te voorspellen wat er zal verteld worden. De toespraak van J.P. Broucke (voorzitter AVBOS) wat trouwens zeer te genieten. Daarmee houdt hij de traditie van zijn voorgangers in ere. Er zijn ook enkele 'nieuwe Belgen' aanwezig bij de plechtigheid. Voor hen heeft dit alles nog een bijzondere betekenis, die méér is dan zomaar een dagje congé. Hier ontdekken ze misschien de waarde van hun nieuwe identiteit? Misschien ondersteunt dit hun appreciatie voor wat dit prachtige landje hen te bieden heeft. Misshien gaan ze er zelfs van houden en met fierheid hun identiteit beleven? Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht ... Een verslagje van Didier, die voor ons ter plekke was, kan je hier lezen... |
 |
 |
Herinnering en Vriendschap MESA, 27-30 juni 2023 Wie onze Peggy een beetje kent, weet dat ze een echte wandelaar-'ster' is. Voor de kilometers die zij al bij mekaar heeft gewandeld kan ik alleen maar respect opbrengen. Voordeel van die liefhebberij zit onder andere in het feit dat ze Chris bij de zaak betrekt. Zo krijgt hij een extra motivator om de aanbeveling betreffende deelname aan een militaire marsen te volbrengen. Ooit was het zo dat iedere militair minstens één dag moest deelnemen aan een militaire mars. In eigen land hebben we er twee: de vierdaagse van de Yzer en de vierdaagse mars van de vrienschap en de herinnering (MESA). Samen met een sympathiek wandelgezelschap hebben Peggy en Chris dit jaar de uitdaging aangegaan om vier dagen lang de zolen van hun wandelschoenen te beproeven op het Ardense heuvellandschap. Een ambitieus plan, dat uiteindelijk met succes is afgewerkt. Toch is het ook een verhaal van afzien geworden, want op het karakteristieke reliëf van de Ardennen kan je je in onze polderstreek niet echt voorbereiden. Maar dit is gelukkig meer dan een 'fysiek' verhaal. Het gaat over vriendschap, solidariteit, onderlinge steun en aanmoediging. Dat zijn de 'echte' motivatoren die mensen in staat stellen om grenzen te verleggen en hindernissen te overwinnen. Een inspirerend verhaal dat Peggy met ons wil delen. Je leest het hier. Op de foto hiernaast zie je Chris in actie. Wel goed kijken, natuurlijk, want hij heeft zijn nieuwe camo-kledij aan. Misschien zie je hem niet direct in het omgevende lanschap? Een oefening voor iedereen om alert te blijven! |
Evoluties Algemene Vergadering en TIR, 01 april 2023 Hoewel de Kring BO/W-Vl geen zelfstandig vzw-statuut heeft, maakt ze wel deel uit van de KNUROO vzw. Binnen het reglement van de vereniging wordt voorzien dat we jaarlijks één Algemene Ledenvergadering organiseren om bestuurszaken te regelen. Het is het moment dat het bestuur (moreel en financieel) verslag uitbrengt over de voorbije werking en openstaande mandaten worden verkozen. Dit keer moet het mandaat van penningmeester worden ingevuld, aangezien Kurt zijn bestuursmandaat neerlegt. Aanvankelijk lijkt dit een 'bedreigende' uitdaging, want de kandidaat bestuursleden zijn zeer dun gezaaid binnen onze rangen. Maar tot onze verrassing dienen zich twee nieuwe kandidaten aan voor de rol. Er wordt officieus wat onderhandeld met de betrokkenen en uiteindelijk houden we één formele intreder over om ons bestuur te versterken. De rol van penningmeester zal in de komende weken/maanden begeleid worden overgedragen aan de nieuwe waarnemende penningmeester. Omdat de ledenvergadering ook een cohesie-activiteit is, zorgen we dat het de moeite waard is om er naartoe te komen. We zijn niet zomaar op Pauls' schietstand om te vergaderen. Er volgt nog een vriendschappelijke schietcompetitie met leuke prijzen. Tussendoor is er uiteraard ook ruimte voor losse babbels en uitwisseling van gedachten en ervaringen. Statutaire zaken hoeven niet saai te zijn. Een verslag ... |
 |
 |
In Hogere Sferen Herdcnking dood Albert I te Brugge, 17 februari 2023 Op 17 februari, dood van koning Albert 1, worden er overal in België herdenkingen gehouden ter nagedachtenis van de overleden Vorst en andere leden van de Koninklijke familie. Die herdenkingen bestaan bijna overal uit een misviering (ook in Brussel), maar niet in Brugge. Daar wordt de herdenking tot nu toe aan het Albert I monument gedaan. Half februari, 's avonds buiten aan een monument staan is niet zo evident en de deelnemers worden steeds ouder. Tijdens de coördinatievergadering (eind januari) tussen de vaderlandslievende organisaties en Stad Brugge, werd daarom gekeken of er mischien ook een misdienst kon worden georganiseerd. Het moest dus snel gaan, maar waar? Anne Coppieters 't Wallant kent de rector van de Heilige Bloedkapel goed en ging eens polsen. Het bleek mogelijk en de herdenking zou dus in dit wereldbekende brokje Brugs historisch erfgoed doorgaan. Een onderdompeling in hogere sferen, waarvan verslag door onze kringsecretaris |
Oekraïne voor beginners Nieuwjaarsactiviteit 28 januari 2023 Straks zal het één jaar geleden zijn dat Russische troepen met de invasie van Oekraïne zijn begonnen (24 februari 2022). Of dit nu helemaal voor rekening van hun president (for life), Vlad Poetin, kan gezet worden, kan bron zijn voor discussie. Maar het feit staat er dat het leger van één natie een onafhankelijke staat is binnengevallen. Meer dan 30 jaar na het einde van de Koude Oorlog eigent Rusland zich opnieuw de status toe van 'vijand'. Het roept voor velen onder ons een bittere herinnering op. Tijdens mijn dienstplichttijd, was het IJzeren Gordijn nog een feit. Daarachter zat de grote dreiging, en daarover schreef Generaal Close zijn boek: Europa Weerloos (1977). In tussentijd ben ik eraan gewoon geraakt dat de Russen eigenlijk mensen zoal wij zijn, en dus niet meer passen in het stereotype etiket van 'de vijand'. Maar nu zijn ze terug. Het zal wel even duren voor ze dit nieuwe imago achter zich kunnen laten. Triest! Voor Oekraïne zijn deze gebeurtenissen nog veel slechter nieuws, natuurlijk. De berichtgeving maakt dat wel duidelijk. Van nature hebben we medelijden met de underdog. Maar wie zijn die Oekraieners nu eigenlijk? Ooit waren zij een deel van ons probleem (achter het IJzeren Gordijn), Maar zijn ze nu onze vrienden? Hoe Europees zijn ze daar? Hoe is het leven in Oekraïne, vroeger en nu? Eén natie of toch verdeeld? Cultuur? ... We nodigden Svitlana Musina (Oekraiens kinderarts) uit om al onze vragen te beantwoorden en onze kennis en inzicht te versterken. Een buitengewoon interessante avond, afgerond met een drank en een hap in goed gezelschap. Een verslag... |
 |
 |
Het verhaal gaat verder ... Kringmaaltijd BO&W-Vl Vrijdag 25 november 2022 Na de jaarlijkse Kring/Korpsmaaltijd blijft mijn uniform nog een tweetal weken buiten de kleerkast hangen. Het rationele motief daarvoor is het 'luchten' ervan, voor alles terug in de beschermhoes wordt opgeborgen. Maar er is nog een andere drijfveer voor het exposeren van dit ornamentale kledingstuk. Ik kijk er graag naar. Het roept herinneringen op aan fijne ervaringen in mijn leven. Een kleurrijke rij ridderorden als bewijs voor een voltooide militaire carrière. Avondkledij, wat verwijst naar heel wat feestelijke en stijlvolle momenten. Het uniform zelf, met zijn voorgeschreven karakteristieken, dat onze militaire identiteit beklemtoont (deel van iets dat groter is dan onszelf). Het zijn allemaal aspecten die een belangrijke plaats hebben in mijn 'verhaal'. Het definiëren van onszelf op basis van ons levensverhaal is een element uit de narratieve theorie. Dat verhaal schrijven (bedenken) we zelf, en wij spelen de hoofdrol. Vanuit dit verhaal geven we zin aan ons bestaan, door het toeëigenen van diverse rollen, als individu en als maatschappelijk geëngageerde persoon. Ons militaire engagement vormt een onderdeel van ons verhaal. Dat is een hoofdstuk waar we gezamenlijk aan schrijven, en waar iedereen een (onsterfelijk) rolletje krijgt toebedeeld in het verhaal van de anderen. Ons verhaal is ook dat van onze Kring. Dus mag dit een thema zijn voor een memorabel gebeuren, zoals de Kringmaaltijd. Lees hier het verhaal van deze unieke avond ... |
Herdenking Wapenstilstand Brugge 11 november 2022 Onze kringsecretaris is in de laatste jaren waarschijnlijk het meest 'bekende gezicht' van onze Kring geworden waar het representatiegebeurtenissen betreft. Ook tijdens de Coronajaren was hij trouw op post om bloemhuldes en het Te Deum bij te wonen. Het is dus niet verbazend dat zowat iedereen hem kent bij dergelijke gelegenheden en vice versa. Voor de 'speciale' herdenking van Wapenstilstand te Brugge, was hij weer op het appel. Samen met Andre (onze Ardennais) heeft hij er de kringkleuren verdedigd en voor een opvallende presentie gezorgd. Het mag een voorbeeld zijn voor diegenen die nog twijfelen om ook eens af te komen.?! Marc laat ons delen in deze bijzonder editie van de 11 november herdenking te Brugge. Beleef het mee in zijn verlag ... |
 |
 |
Herdenking aanduiding Onbekende Soldaat Brugge 10 november 2022 Op 10 november 1922 kreeg oorlogsblinde Reinold Haesebrouck de eer om de Onbekende Soldaat aan te duiden. Vijf kisten met onbekende gesneuvelden werden hem voorgezet in het station van Brugge (toenmalig op de plaats waar nu het Zand is). Met zijn blindenstok duidde hij de vierde kist van links aan. De stoffelijke resten in die kist werden daarna met militaire eer overgebracht naar Brussel, waar ze zouden bijgezet worden in het monument met de Eeuwige Vlam. De 'Onbekende Soldaat' werd op die manier aangeduid. De restanten in de andere kisten zijn plechtig begraven op het Brugse kerkhof, waar ze in de loop der jaren wat in vergetelheid zijn geraakt. Omdat het 100 jaar geleden is dat deze gebeurtenis heeft plaatsgevonden, kreeg het terug belangstelling in voorbereiding naar de herdenking van Wapenstilstand. Met ruime persbelangstelling is de ceremonie herhaald op de Brugse begraafplaats. Dit keer met urnen, gevuld met aarde uit diverse militaire begraafplaatsen. Rogette Haesebrouck, nicht van Reinold, heeft er met de originele blindenstok van haar oom de urne aangeduid die naar Brussel zou overgebracht worden. Het is een serene en pakkende gebeurtenis geworden. Onze kringsecretaris was erbij en laat ons delen in zijn indrukken. Lees het hier ... Ook in kort filmverslag te zien op Focus TV |
Wacht aan de IJzer Bloemenhulde Uniebrug 22 oktober 2022 "Ben jij van het Leger?" vraagt de wandelaar met hond, terwijl hij toekijkt hoe ik de ietwat verdorde bloemenkransen weghaal van het monument aan de Uniebrug. "Geweest", antwoord ik, Waarop hij met een opgeluchte blik meldt dat hij dat al meende op te merken. Zou ik dan toch een 'militaire kop' hebben? Of is het mijn 'postuur'? Misschien zijn de epauletten op mijn Navy Woolly Pully de weggever? In ieder geval lijkt de man tevreden dat hij een babbel kan doen. Hij heeft onze display gelezen en aan zijn hond de verzuchting gemaakt dat hier wel hard is gevochten, destijds. Maar hij vind het wel fijn dat er flink wat kransen aan het monument liggen. Voor mij de gepaste insteek om hem te vertellen over onze jaarlijkse bloemenhulde aan dit monument. Aangezien de man met een niet te miskennen Antwerps accent spreekt, kan ik het niet nalaten om hem enkele fragmenten te vertellen uit de historie van het 7de linieregiment. Al bij al heeft het regiment toch de lange tocht van Antwerpen naar de IJzer moeten maken, grotendeels op eigen kracht. ... Zo wordt mijn opruimklus wat minder saai, en ontstaat zelfs een kans om de toevallige voorbijganger te onderwijzen in de minder gekende geschiedenis van ons kleine, maar heroïsche Belgische Leger. Een ervaring die mij voldoening brengt ... Het bevestigt ook dat ons initiatief aan de Uniebrug zinvol is. Mensen laten zich ontroeren door het beeld van de eeuwig wakende soldaat aan de IJzer, en blijven even staan. Ze lezen onze display en als er bloemen liggen, wordt duidelijk dat dit brokje geschiedenis niet 'vergeten' is. Onze hulde is geen competitie voor de grote herdenking in Ramskapelle. Dat is ook de bedoeling niet. We laten wel diskrete sporen na, die hetzelfde doel beogen: we mogen dit nooit vergeten. We zullen de wacht aan de IJzer verder zetten, en bij uitbreiding aan iedere grens waar vijanden ons bedreigen. Daarvoor moeten we allereers onze verbondenheid niet vergeten, want een soldaat vecht niet zozeer tegen een vijand, maar wel voor diegenen die hij beschermt. Een verslagje van onze hulde. |
 |
 |
Interlanden TIR Dunkerque Zaterdag 8 oktober 2022 Sinds onze jumelage met de reservisten van Dunkerque (1992) bestaat er een lange traditie van vriendschappelijke schietcompetities in het Fort des Dunes. Ooit, toen we allemaal nog een stuk jonger waren, was dit een prima gelegenheid om onze schutterskunde te testen en aan te scherpen. Dat ook de Duitse collega's (Krefell) betrokken werden in het jumelagegebeuren, maakte het alleen nog een stuk meer uitdagend. Een kans om onze beste schutters te meten met een internationaal gezelschap. Natuurlijk voelden we ons ook bondgenoten, en was er ruimte voor ontspannen samenzijn bij een babecue-hap en het nodige gestenat of andere dranken die de tong losmaken (in vino veritas). Een vriendelijke collegiale sfeer, zoals dat onder militairen gebruikelijk is. Ondertussen is de TIR bij de Franse copains mee ingekrompen met de omvang van onze nationale Defensie en het verdwijnen van de dienstplichtigen. Meestal zijn het vooral de serieuze wapenliefhebbers die nog halsreikend uitkijken naar de interlandencompetitie Fra-Be-Al. Daarbij komt nog dat de Covid-19 epidemie bijeenkomsten in de voorbije jaren heeft verhinderd. Verrassend genoeg (of misschien net niet) is er dit jaar terug belangstelling gerezen voor de vriendschappelijke uitdaging van de Dunkerkse schietcompetitie. Een ploegje kringleden verdedigde er opnieuw onze kleuren. Niet direct om alle prijzen weg te kapen, maar vooral om er een leuke dag van te maken. De zon scheen en de sfeer was opperbest. Peggy vertelt haar verhaal. Lees het hier ... |
Verslagen van vroegere activiteiten zijn, per jaargang, terug te vinden onder de 'archief' - knop. |
 |
