Verslagen 2024

Archief 2024

	Stille Getuigen Nieuwjaarsactiviteit Zaterdag 20 januari 2024 Met een Russische agressor aan de grenzen van Europa, is het misschien gepast om een stapje terug te kijken in de geschiedenis, naar het leven tijdens de Koude Oorlog (na WO2 tot 1989). Tussen Oost en West kristalliseerde het ideologische en politieke spanningsveld zich tot een fysieke barrière: het IJzeren Gordijn. Het adjectief 'IJzeren' wordt vaak gebruikt in de metaforische betekenis van 'onbuigzaam' of 'hard'. Wellicht toepasbaar op de achterliggende meningsverschillen tussen de betrokken grootmachten. Maar in het geval van het Gordijn toch ook vrij letterlijk te interpreteren. De grensversperring moet tonnen staal en ijzer hebben bevat. Zo'n muur is een typisch verschijnsel in absolute regimes. Het fenomeen wordt aan de bevolking verkocht als 'bescherming' terwijl het eigenlijk dient om de 'kudde' te isoleren van de rest van de wereld. Handig voor propaganda en het manipuleren van de informatiestroom. Met onze Kring kijken we graag eens 'over de muur'. Om onze blik te verruimen hebben we Cdt bd Bart Verbrugghe uitgenodigd om zijn ervaringen en indrukken in verband met de historische grensversperring te delen met ons. Een meeslepend verhaal dat zeker gespreksstof heeft geleverd voor de gesprekken tijdens onze Nieuwjaarsactiviteit. We zijn goed gestart met 2024. Een verslagje lees je hier ...
	Nieuwjaarsreceptie KNUROO/KNVRO Brussel, 29 januari 2024 Als de respectievelijke voorzitters van KNVRO en KNUROO voldoende tijd, energie en overeenkomst vinden, dan steken ze de koppen bij elkaar om een (nationale) Nieuwjaarsreceptie te organiseren voor de verenigde Reserve. Dit jaar is er gelukkig geen pandemie om stokken in de wielen te steken, en dus is de feestelijke start van het nieuwe jaar tot realisatie gekomen. Een maandagavond naar Brussel reizen tijdens een boerenbetoging is geen sinecure. Toch is onze Kring op het appel met drie vertegenwoordigers: Chris, Marc en Benedict. Allemaal een beetje 'overdressed' (2A) door een foutje in de uitnodiging, maar ook zonder dit vestimentaire detail een mooie delegatie uit de Noordzeeprovincie. Er zijn trouwens ook vier officieren uit onze contreien aanwezig, waardoor wij (na Brussel) de grootste afvaardiging vormen. Er is behoorlijk wat volk aanwezig in de CPA (Club Prince Albert), waaronder ook vier generaals. Die vormen meteen het middelpunt voor de andere aanwezige sterren. Voor wie wat ervaring heeft met salonmanoeuvres valt er altijd wat nieuws te rapen bij de 'bekende' gezichten. Onze secretaris is een oude rot in het vak en vindt vanzelf de meest interessante contacten. Zo krijgen we meteen een gesmaakte update van heel wat lopende zaken, vóór en achter de schermen. Tussen pot en pint wordt al eens wat minder discreet omgesprongen met de interne keuken. Het is opvallend, en jammer, dat de Waalse collega's niet van de partij zijn. Misschien zijn de boeren in het zuiden wat strenger met hun blokkade dan die uit het Noorden? Of loopt de communicatie niet zoals het zijn moet? Jammer ... Zoals het hoort bij recepties zijn er speeches van de twee voorzitters. Blijkbaar niet erg verrassend of vernieuwend, want in het informele verslag van onze secretaris wordt er over de inhoud niets vermeld. Alleen lijkt er weinig of geen coördinatie te bestaan tussen de twee sprekers. Elk doet zijn eigen ding? Misschien is dat op zich een veelzeggende boodschap? De CPA is niet langer een militaire uitbating, en het taptoe (kraan dicht) wordt strikt gerespecteerd. Om 20h mag iedereen zijn weg huiswaards aanvatten. Er is nog gelegenheid voor wat uitwisseling van nieuwtjes tijdens de treinreis naar West - Vlaanderen. Daarna is de plicht weer vervuld en hebben we onze bijdrage geleverd. Grootste gemis op deze avond ... Waar zijn de 'nieuwe reservisten'? Gelukkig is de DNR er ook niet geweest, zodat ze zich niet heeft moeten ergeren aan al die oude venten. Zo heeft iedere medaille zijn keerzijde. Het jaar is bij deze goed gestart. Santé!
	Herdenking overlijden Albert I Baseliek Heilig Bloed, Brugge 17 februari 2024 Voor deze herdenking lijkt geen vast format te bestaan. In Oostende wordt het een bloemenhulde aan het Stedelijk Monument, terwijl het in Brugge een indoor activiteit is geworden. Voor het tweede jaar op rij vormt de H. Bloedkapel de achtergrond voor de huldeviering. Het is natuurlijk een prachtig stukje stadspatrimonium, waar iedereen vroeg of laat eens moet binnen zijn geweest. De belangstelling is misschien daarom ook behoorlijk groot. Zo'n 100 mensen zijn aanwezig voor de herdenking van Albert 1 en de overleden leden van de Koninklijke Familie. Ook onze secretaris is erbij, in uniform. Er zijn wel meer militaire uniformen aanwezig. Met actief en reserve samen, zijn alle componenten vertegenwoordigd. De burgemeester en meerdere leden van het stadsbestuur laten zich ook zien. De provinciecommandant is verontschuldigd, maar ze heeft een vertegenwoordiger (reserve) afgevaardigd. Goed dat de Medical Component er is, want tijdens de viering krijgen twee mensen het benauwd en verliezen haast het bewustzijn. Collega reservist/verpleegkundige Vergaerde neemt hen onder zijn hoede, en de slachtoffers kunnen hun ervaring zonder complicaties afronden. De helft van de aanwezigen vindt mekaar nadien tijdens het receptiemoment op het stadhuis. Een gelegenheid om nieuwsjes uit te wisselen en nieuwe mensen de leren kennen. Een oefening waarin onze secretaris ondertussen zijn sporen heeft verdiend. Zijn verslag voor intern gebruik (sorry) levert stof tot nadenken die nuttig kan zijn voor ons kringbeleid. Wie wat fotomateriaal wil bekijken van het hele gebeuren, kan dit vinden op de facebookpagina van 'de oorlogsvrijwilliger'. PRO REGE PRO PATRIA
	Kiezen Algemene Vergadering en TIR, 04 mei 2024 Wie aandachtig naar de foto hiernaast kijkt, kan het woord 'CHOOSE' lezen op de wand naast het nieuw verkozen kringbestuur. Je zou bijna vermoeden dat de fotograaf het plaatje met opzet zo heeft geschoten. Maar soms levert het toeval zoveel mooiere resultaten dan het doelbewuste handelen. Er zijn dit keer verschillende keuzes te maken tijdens onze Algemene Ledenvergadering. De uittredende voorzitter is nog maar eens kandidaat om zijn mandaat met drie jaar te verlengen. Geen verrassingen op dat vlak. Bij het mandaat van Penningmeester loopt het de laatste jaren wat meer complex. Onze vorige mandataris moest afhaken wegens familiale redenen. Omdat de kring niet verder kan zonder invulling van dit mandaat, werden er officieus al stappen ondernomen om een nieuwe kandidaat te ronselen. Zodoende is het gelukt om Peggy binnen te halen als nieuwe bewaarder van onze centen. Geen bezwaren van de aanwezig leden, waarna de verkiezing bij acclamatie wordt aangenomen. We zijn weer voltallig. Het scenario voor de ASV ligt relatief vast. We blikken samen terug op het voorbije werkjaar en staan even stil bij de genomen beslissingen van het bestuur. Het is een vrij positief verhaal dat laat zien dat er dynamiek en vitaliteit in onze vereniging zit. Alles kan beter, maar onze performantie is lang niet slecht. Na een korte vergadering is er ruimte voor wat toogklaps en een vriendschappelijke schietwedstrijd. Weeral moet er gekozen worden, want er zijn veel prijzen om de schutterij te belonen. Daarnaast zijn er ook plezante geschenkjes voor iedereen, want dit is ons 40ste jubileumjaar. Iedere bijeenkomst is dus ook een beetje feest. Een verslag ...
	Den oorlog ga je hier were vinden 100km van Ieper 9 - 10 - 11 mei 2024 Het is waarschijnlijk algemeen bekend dat onze penningmeester regelmatig eens de wandelschoenen aantrekt om wat kilometers in de kuiten te stappen. Geen idee op hoeveel haar teller ondertussen staat, maar het is zonder twijfel een respectabel getal. Naast de fysieke inspanning is het deelnemen aan wandeltochten en marsen ook 'goed voor de geest'. Zeker als zo'n tocht doorheen een landschap trekt, getekend door ons oorlogsverleden. Peggy en Chris sloten in mei aan bij de driedaagse (100km) van Ieper. Een flinke wandeling in de Ieperse omgeving, doorheen vredige landschappen met ontelbare reminders aan de Groote Oorlog (14-18). Een contrast-ervaring die voor onze sportieve kringleden aanleiding is geweest om enige indrukken en reflecties erover met ons te delen. Internationale marsen zijn gekenmerkt door hun ambiance van kameraadschap en solidariteit. Een combinatie van toeristisch genieten met fysieke uitdaging. Maar zoals Willem Vermandere het al zong, het is den oorlog die je hier were vindt. Wandelen in de Westhoek leidt altijd tot confrontatie met de sporen die de Eerste Wereldoorlog hier heeft achtergelaten. Zo'n ontmoeting kan inspiratie en historische interesse opwekken, maar kan ook aanzetten tot ernstige reflectie en bezinning. Peggy greep naar de pen om haar indrukken en gedachten de vrije loop te laten. Je leest het hier.
	Hic Jacet Lt.Gen. Dossin Herdenking St-Joris donderdag 18 juli 2024 Sinds we onze jaarlijkse herdenking aan het Uniebrugmonument doen, is er stilaan een soort verstandhouding ontstaan met de inwoners van St-Joris. In Akkerwinde kennen ze ons al goed, want dat is ondertussen onze quasi vaste ontmoetingsplaats geworden na de plechtigheid. Het voelt alsof het dorp ons min of meer heeft 'geadopteerd' nadat wij dat met het monument hebben gedaan. Dan is het logisch dat wij uitgenodigd worden als er iets commemoratief plaatsgrijpt in de dorpskern. Veel mensen weten het niet, maar naast de kerk bevindt zich het monumentale graf van generaal Dossin. Een belangrijke mens voor de soldaten van het 7de linieregiment, want hij was de bevelhebber van de 2de divisie, waaronder het zevende ressorteerde. Ook een historische figuur van formaat, want hij was de initiatiefnemer voor 'den grooten tocht'. De terugtrekking van de troepen onder zijn bevel, vanuit Antwerpen naar de IJzer. Een tactiek die zonder twijfel heeft bijgedragen tot het afstoppen van de Duitse opmars bij de IJzerslag. Maar 'terugtrekken' was niet populair bij de legerleiding van 1914. Dossin verloor het bevel over de tweede divisie en werd uitgerangeerd. Pas in de jaren dertig werd zijn verdienste gevalideerd en kreeg hij zelfs de erfelijke titel van Baron. Zijn naam kreeg de toevoeging 'de Saint Georges' (van St Joris). Na zijn dood (1936) kreeg een Mechelse legerkazerne zijn naam. Zijn lichaam werd her-begraven in het dorpje Sint-Joris, waar het grafmonument enigszins in de vergetelheid is geraakt. Op 18 juli 2024, exact 170 jaar na zijn geboorte, waren wij erbij om de nagedachtenis van deze unieke generaal te bekrachtigen. Een kleine plechtigheid, maar met veel respect. Een kort verslag lees je hier ...
	Te Deum (laudamus) Nationale Feestdag Brugge 21 juli 2024 Het Te Deum is historisch een kerkelijke lofzang, die vaak wordt gezongen in naam van vooraanstaande personen. Bij ons, in België, wordt dit stukje liturgie traditioneel gebracht bij gelegenheid van de Nationale Feestdag en Koningsdag. Het wordt dan voornamelijk gezien als een gebed voor wijsheid bij gezagdragers. De Vorst hoort daar uiteraard bij, maar ook alle mensen die uit hoofde van hun maatschappelijke functie macht kunnen uitoefenen. Beleidsmensen (politiek) van alle niveaus, evenals leden van de rechterlijke macht, politie, brandweer, civiele bescherming, ... en ja, ook Defensie. Dat is de reden waarom wij, als vertegenwoordiger van de reserveonderofficieren, jaarlijks uitgenodigd worden om dit kerkelijke gebeuren bij te wonen. Een beetje bijzonder dit jaar, want Prinses Astrid was aanwezig bij de Brugse uitvoering. De meeste leden van de Koninklijke familie wonen de plechtigheid bij in Brussel, maar regelmatig komen de prinsen en prinsessen naar te periferie om daar de Vorst te vertegenwoordigen. Zoiets lokt natuurlijk extra kijklustigen, wat de organisatie meestal wat 'strakker' maakt. Veel security op pad, en meestal ook wat extra militiare aanwezigheid. Voor de gelegenheid was dit keer een detachement van het 1ste Jagers te Paard (1JP) present, met hun standaard. Brugge is immers hun peterstad. Volgens onze secretaris, die alles 'undercover' observeerde, was de opstelling en drill van de eenheid voorbeeldig. Als oude adjudanten een referentie zijn, dan is dit toch een leuke 'pluim' voor 1JP. Onze delegatie zag er ook goed uit (Chris, Didier, Peggy) en heeft zicht van z'n beste kant laten zien. Wij zijn al vele jaren een vaste waarde bij dit evenement. Er zijn altijd mensen aanwezig die ons al kennen. Ons netwerk koppelt zonder moeite aan (zelfs onze clandestiene secretaris wordt naadloos opgevist voor het receptiemoment). Zoals bij alles in Brugge, was er uiteraard ook een zwerm geïnteresseerde toeristen op de been. Blijkbaar bestoken die niet alleen mensen in uniform met hun vragen, maar krijgen fotografen ook hun deel. Marc kon gids spelen in drie talen voor de benieuwde toeschouwers. Blijkbaar is er soms zelfs enige duiding nodig voor lokale mensen!? Maar het is natuurlijk leuker om een Argentijns en een Frans koppel uitleg te geven over al de glitter en glorie? Enfin, ons troepje is mooi in beeld geweest en het was ook goed gezelschap. Dat is duidelijk te zien op de foto's, beschikbaar op onze fotopagina.
	Tubby's Every Man's Club Talbot House Experience zaterdag 31 augustus 2024 Talbot House is zo'n pareltje in eigen streek, waar iedereen toch eens moet langskomen. Een uniek restant van de Groote Oorlog die in onze contreien heeft huisgehouden. Niet iets met 'bommen en granaten' (zoals Kapitein Haddock het zou uitdrukken), maar een plaats van rust en normaliteit in een dolgedraaide wereld. Meer dan een 'huis', want Toc H is in het interbellum uitgegroeid tot een heus project, dat tot op vandaag nog steeds actief is. Een experiment dat zoveel mensen heeft geraakt, dat het daaruit energie heeft kunnen putten om al meer dan honderd jaar stand te houden. De uitstraling van Talbot House zit nog altijd in z'n menselijke kracht. Dat hebben we mogen ervaren bij ons groepsbezoek. De zaak draait op vrijwilligers en er heerst een ongedwongen sfeer. Natuurlijk heeft zoiets financiering nodig om te blijven bestaan, maar buiten het aanbod van wat toepasselijke gadgets, ontstaat er op geen enkel moment het gevoel dat er geld op tafel moet komen. De wardens zijn erg vriendelijk en inschikkelijk voor onze wensen. Als wij enkele biertjes willen drinken bij het nakaarten in de tuin, krijgen we meteen hun fiat om dat zelf te 'regelen'. Haal maar uit de koelkast wat nodig is en maak zelf een lijstje van wat geconsummeerd wordt. Gewoon, spontaan vertrouwen. Een zeldzaam goed in deze tijd. We doen dan ook ons best om alles nauwkeurig bij te houden. Vertrouwen werkt! De Talbot House Experience ontstaat precies omwille van de groeps-dimensie. Aan de basis ligt wel het respect voor ieders indivividuele beleving en welzijn, maar de motor om dat te realiseren zit in de groepsinteractie. Soldaten kwamen er ontspannen, weg van het surrealisme van de oorlog. Een plaats om gewone menselijke dingen te doen, zoals een boek of krant lezen, een spelletje schaak spelen, een theatervoorstelling van de Happy Hoppers bijwonen, babbelen met kameraden, nieuws uitwisselen over het frontgebeuren, brieven schrijven, en soms enige religieuze/filosofische zin zoeken (een gesprekje met legeraalmoezenier Tubby Clayton). Ook bij ons bezoek heeft de groepsdynamiek zijn werk gedaan. We hebben samen geluncht, véél gebabbeld, geluisterd naar de gids, en genoten van de rust in de mooie tuin van het huis. Iedereen is met meer bagage naar huis gegaan dan bij aankomst. Alles dankzij Tubby's initiatief en ... de kracht van onze groep. Moeilijk om dat helemaal rationeel te beschrijven, maar toch een poging tot verslag is hier te lezen.
	Nocturne Maldegem bevrijd zaterdag 28 september 2024 Mijn ouders hebben de bezetting nog meegemaakt en mij er heel wat over verteld. Zelf heb ik in mijn kindertijd (jaren '60) nog ervaren hoe gevoelig het onderwerp van de collaboratie leefde in de samenleving (zwarten en witten). Mijn kinderen zullen ook wel enkele verhalen opgepikt hebben van hun opa en oma, waarin het onderwerp is aangehaald. Toch denk ik dat er over de generaties wat intensiteit verloren gaat in de overlevering. De verrechtsing van onze huidige maatschappij, de opgedrongen polarisatie, en het nationalistische discours van sommige politici, laten mij vrezen dat de lessen van weleer toch stilaan aan het afzwakken zijn. Het is daarom zeker waardevol om het brokje geschiedenis van oorlog, bezetting en bevrijding opnieuw onder de aandacht te brengen. Tachtig jaar geleden werd in onze contreien een eind gemaakt aan de nazi overheersing door troepen met 'vreemde' nationaliteiten. Jonge mensen die hier heel wat bloed hebben gelaten om ons de kans te geven in vrijheid te leven. Dat is een erfenis die we niet mogen vergeten en die 'moet' doorgegeven worden aan de volgende generaties. Zodat ook zij 'niet vergeten'. Er is veel te doen geweest over de herdenking van 80 jaar bevrijding, en ik hoop maar dat het de juiste mensen heeft bereikt. Misschien ligt daar ook een opdracht voor ons, om dit verder uit te dragen? De aanpak van Maldegem om de herdenking te benaderen met een tentoonstelling die qua vorm en inhoud het hele onderwerp van bezetting, collaboratie, verzet en bevrijding op een creatieve (artistieke) manier behandelt, is op z'n minst origineel. De moeite dus, om er inspiratie op te doen voor het in stand houden van de overdracht van lessen uit het verleden. Enkele kringleden waren aanwezig voor een exclusief avondlijk bezoek aan de voorstelling. Penningmeester Peggy zette haar indrukken op tekst om ze met ons te delen. Je leest het hier.
	Verbondenheid Herdenking Uniebrug zaterdag 19 oktober 2024 Voor de tiende keer staan we verzameld aan het indrukwekkende monument naast de Uniebrug. Het scenario is ondertussen gekend en volgroeid. De aanwezigen, de vaandels, de bloemenkransen, ... Het heeft allemaal een plaats en betekenis. Maar de herdenkingsplechtigheid is méér dan een verzameling van losse elementjes. Er hangt een sfeer rond het hele gebeuren; een sfeer van samenhorigheid, een sfeer van verbondenheid. Dat is meteen duidelijk tijdens de hartelijke gegroeting bij het weerzien van enkele bekende gezichten. Maar het is ook voelbaar in de onderlinge samenwerking van de organisatoren. Dit is een project dat we 'samen' realiseren. Toch ook enkele bijzondere hoogtepunten dit jaar. Ons amateuristische informatiebord is vervangen door een officieel exemplaar van de stad Nieuwpoort. Deze eerste huldeviering is dus eigenlijk een soort 'onthulling' van deze prachtige constructie. Vanaf nu zit onze vereniging onlosmakelijk verbonden met dit monument, en geen enkele voorbijganger kan ernaast kijken. Dat onze verbondenheid ook over de tijden heen aansluit met de lotgevallen van de soldaten van het 7de linieregiment (en alle soldaten van het Belgische Leger), wordt dit keer bekrachtigd door de aanwezigheid van de familie Vos. Helemaal uit de verre Kempen gekomen om hulde te brengen aan hun voorouder die dienst deed bij het Zevende: Lodewijk Vos. Zijn zoon legt bloemen neer, samen met zijn achterkleinkinderen. De connectie met vroegere generaties lijkt toch niet zo ver weg. Iets wat we al eens plegen te vergeten. Verbondenheid is tijdloos, zoals je hier kan lezen.
	Defensie & Veiligheid waar reservisten actief zijn Half juli viel er nog een oproep van DNR in de mailbox, met de vraag naar reservisten voor ondersteuning van de (TSO) opleiding Defensie & Veiligheid. Een studierichting die sinds kort in het Technisch Onderwijs wordt aangeboden voor leerlingen die ambitie hebben om carrière te maken in uniformberoepen. Zoals dat in technische opleidingen gebruikelijk is wordt beroep gedaan op mensen uit het werkveld om de vorming praktisch en doelgericht te maken. Omwille van het militaire luik is medewerking van mensen met militaire ervaring dus wenselijk. Voor actieve militairen zou dat een formele zending inhouden, wat niet altijd haalbaar is. Dus, wordt nogal eens uitnodigend gekeken naar mensen uit het reservekader (die misschien wat meer gewoon zijn om creatief om te springen met hun militaire inzet). Door het toeval geholpen komt kringlid en gemotiveerd Adjudant-Majoor Didier Devlieghe begin dit jaar de opleiding ingerold. Een ervaring die de moeite loont om met de collega's te delen. Zijn indrukken en reflecties kan je hier lezen.
	Essentials Herdenking wapenstilstand maandag 11 november 2024 Oktober en november zijn 'drukke' maanden op het vlak van herdenking. Veel oorlogsmonumenten verwijzen naar gebeurtenissen uit die tijd van het jaar (vb: IJzerslag). Ook is het de periode van dodenherdenking in het algemeen. Hoogdagen voor de bloemenverkoop, want met een stukje kunstig geschikte natuur brengen we de herinneringen terug tot leven. Vanuit historisch en militair standpunt zal de elfde november toch het belangrijkste herdenkingsmoment zijn. Het einde van den Grooten Oorlog die de laatste van alle oorlogen moest zijn. Het einde van vier jaar bloedige waanzin onder regie van megalomane heersers. Dit mocht nooit meer gebeuren. Tot ... Het is een dag die op veel plaatsen ter wereld gevierd wordt (rememberance day, veterans day). Niet in Duitsland, waar op de tweede zondag van november wel Volkstrauertag doorgaat, als een stille bezinningsdag. Ook de Nederlanders hebben de elfde niet bij hun officiële feestdagen staan omdat ze zich buiten de Eerste Wereldoorlog hebben gehouden. Waar de dag wel wordt gevierd/herdacht is de ceremonie meestal uitgegroeid tot een grotere context dan die van het eerste wereldconflict. Het is een herdenking en eerbetoon geworden voor alle militaire slachtoffers van alle gewapende conflicten. Voor ons, reserveonderofficieren, dus een quasi morele plicht om er ons steentje aan bij te dragen. We hebben dat dit keer opnieuw in Brugge gedaan door deelname aan de bloemenhulde en ons vertoon in militair uniform. Het is een eervolle taak om dit te mogen en kunnen doen. We waren erbij en werden gezien. Met enkele foto's komt het moment terug tot leven (foto-reportage). PS: Collega kringlid Benedict Braet was in dienst bij de Congreskolom te Brussel om de militaire en burgerlijke aanwezigheid in goede banen te leiden.
	Veertig Kringmaaltijd Vrijdag 22 november 2024 We zijn 40 en we zien er goed uit. Zeker voor onze korpsmaaltijd, want dan trekken we onze Grote Tenue aan, of een vergelijkbare burgerequivalent. Het 'verkleden' is voor sommige mensen misschien een onbegrepen fenomeen? Het is ook niet zo gemakkelijk uit te leggen. Daarom bestaan er regels en reglementen voor dergelijke dingen. Maar voor kaderleden (wat onderofficieren toch zijn) kan het zinvol zijn om hier wat aandacht aan te besteden. Om de filosofische insteek speels te houden, zou het een interessante oefening kunnen zijn om stil te staan bij de drang tot 'verkleden' die bij iedereen bestaat. Voor sommige volwassenen is het een geliefde carnaval-bezigheid, en dat is een traditie die al eeuwen geleden is ingesteld. Kinderen vinden het altijd leuk om zich te verkleden. Het speelt in op hun fantasiewereld en leert hen kennismaken met het concept "identiteit." Voor alle duidelijkheid, fantasie is geen kinderlijke eigenschap die voorbij gaat. Het is het begin van intelligentie-ontwikkeling. Wetenschappelijk denken begint bij hypothesevorming (wat eigenlijk een vorm van onderbouwd fantaseren is). Maar goed, het gaat over 'verkleden'. De gemeenplaats 'de kleren maken de man' heeft een spoor van waarheid in zich. Mijn carrière in de zorgverlening heeft mij in ieder geval laten vaststellen dat het 'dragen van dagkledij' bij patiënten een nuttige stap is in hun revalidatie en zingeving. Wie in z'n pyjama blijft zitten voelt zich 'ziek', Een simpele handeling als het aantrekken van gewone kleren, zorgt meteen voor een nieuw perspectief. Ja, mensen zijn complex en onze wereld zit vol symboliek die ons doen en laten beïnvloedt (semiotiek). We zijn ons daar niet altijd van bewust, maar het werkt! Daarom dragen we onze beste tenue voor het korpsfeest. Het rode juweeltje dat er dit keer op wordt aangebracht is een symbool voor het robijnen jubileum van onze Kring. Yep, we bestaan 40 jaar en ... we zien er goed uit! Hier vind je een verslag van dit memorabele feest.